vrijdag 3 mei (Beius – Garda de Sus, 66 km)

Na een goede nacht zijn we om7:40 u op (stapsgewijs staan we wat vroeger op, omdat het overdag al warmer wordt). We zijn de enigen in de grote eetzaal en het ontbijt laat even op zich wachten. Het mag er zijn; het overdadig beleg is goed voor de lunch. Iets voor negenen vertrekken we onder een stralende zon. Nog even een brood bij de super. We vervolgen de E79 die op veel plaatsen vernieuwd is, met een behoorlijke strook om te fietsen. Het verkeer valt vandaag wel mee; de wind niet, die staat nog tegen. Behalve op de bergen links van ons, hebben we uitzicht op de dorpen aan de westkant van de rivier Crișul Negru. We rijden door de dorpen aan de oostkant. Bij elk zijriviertje is het eerst dalen en dan weer klimmen. Na een uurtje drinken we espresso in een tankstation vlak voor Stei.

Een paar km verder slaan we af naar de DN75 die ons eerst 11 km vals plat naar de voet van het Apusenigebergte voert. Daar pauzeren we bij een bron, waar mensen uit de buurt hun flessen komen vullen. Ik krijg steeds meer het idee dat Roemenië een land is van twee snelheden: aan de ene kant de snelle auto’s met haast en anderzijds de mensen, met name in de dorpen, die álle tijd hebben. Hier valt ons ook op dat alle oudere vrouwen helemaal in het zwart gekleed zijn. Ook wij vullen onze bidon en de klim van 18 km kan beginnen. De wind komt meest van achter op deze prachtige weg die om de hellingen kronkelt. Halverwege eten we onze lunch en we rijden km voor km, telkens even drinken, want het is al warm. Boven vlakt het gelukkig af, vanwege de wind moet in de afdaling de windstopper weer aan. Het is nu bewolkt, maar het gaat nog nét niet regenen. Daarom dalen we meteen maar af naar Garda de Sus. Rond 15:15 u zijn we bij ons pension. Er is gelukkig plaats! We zijn net binnen als de regen neervalt en zo moe dat we meteen in slaap vallen.

Daarna het gebruikelijke ritueel, douchen en een soepje om vocht en zout aan te vullen. In de lege eetzaal begin ik met mijn verslag. Daarna wordt er heerlijke riviervis met frites opgediend met eigengemaakte knoflooksaus. We lopen even naar het “dorp”, doen nog wat inkopen in twee mini-supermarktjes en bij de derde drinken we koffie. Ook in dit dorp staat een houten kerkje, een monument uit 1792.

Vandaag was het echt hard werken, een flinke klim, en dat de derde fietsdag al. Het was wel een heel mooie route, heerlijk om weer in de bergen te fietsen.

Het pension waarin we zitten is een knaloranje, naar ons oordeel, lelijk gebouw, maar de eigenaars zijn erg aardig. Het is een jong stel wat er alles aan doet om het ons naar de zin te maken. Het schijnt bijna vol te zitten, nog een geluk dat er plaats was.