maandag 20 mei (Cahul – Galaţi, 68 km)

Na een goede nacht staan we om 7:00 u op. Als we met tassen en al beneden komen, moet de jongen van de bediening nog wakker worden (sliep hier op een bank). Er zou pas om 8:00 u ontbijt zijn. Hij maakt een thee voor ons en heeft voor ons beiden een voorverpakte met chocolade gevulde croissant. Met óns brood en kaas erbij komt het goed. Rond 8:15 u gaan we op weg. Het is heiig, maar de temperatuur gaat vandaag toch weer over de 30°C. Hoewel we in het dal van de Prut (“Proet”), de grensrivier tussen Moldavië en Roemenië, blijven wordt het tóch een pittige rit. De harde zo-wind staat schuin tegen én we klimmen regelmatig een landtong over waar de Prut een bocht maakt. Bovendien is de weg niet geweldig. De scheuren overdwars geven telkens een stootje waardoor de rug langzaam gaat opspelen.

Na een paar km zijn we Cahul uit en kunnen we genieten van de meren naast de Prut. We drinken al vroeg koffie en om 11:30 stoppen we bij een winkeltje in Slobozia Mare, waar de schoolkinderen uit de buurt snoep komen kopen. Wij een yoghurt voor bij onze lunch. We ploeteren verder, het gaat écht stroperig, over de hellingen van soms meer dan 10% en tot slot klimmen we Giurgiuleşti in, de grensplaats waar we naar de E87  afbuigen, die naar het westen gaat.

Onze laatste lei’s voor een espresso bij een tankstation en om 13:00 u schuiven we aan bij de file bij de grens. De chauffeurs uit de tien auto’s voor ons zijn uitgestapt en verdringen zich bij het douanehokje en er gebeurt verder niets… Wij gaan ook maar die kant op. Na 20 minuten worden we uit de groep gepikt en neemt de beambte onze paspoorten mee. Iets later kunnen we naar de Roemeense grens. Ook daar is geen regie. Uiteindelijk worden we gesommeerd bij de grenspost te komen, hier zijn zelfs een soort doorsmeerputten om auto’s van onderaf te controleren. Na nog 10 minuten rijden we Roemenië in, nu met wind in de rug, over een goede vlakke weg! Iets grappigs wat me op deze weg opvalt zijn honderden verbroken verzegelingen van de douane. Ik kan alleen bedenken dat de E87 vanuit Moldavië als een soort transitroute “even” (17 km) door de Oekraïne gaat om weer in Moldavië terug te komen. Ik kan me voorstellen dat daarmee lading verzegeld was, al snap ik niet waarom die hier massaal worden gedumpt. Vlak voor de stad zien we de contouren van havenkranen en de werf van Damen shipyards; zelfs in Galaţi!

Heel ontspannen rijden we Galaţi in, nemen toevallig een van de mooiste boulevards, de Strada Domnească, naar het centrum. Daarna nog een heel drukke naar ons pension. Toevallig zien we de mevrouw die er woont. Eigenlijk wordt pension Jolie beheerd door Hotel Jolie 50 m verderop. De eigenaresse komt, en probeert ons een duurdere kamer aan te smeren. Toch maar de kamer in pension Jolie. Douchen, tevergeefs zoeken naar een internetverbinding, even rusten, want we zijn toch weer moe en dan rijden we naar de aanlegsteiger van de veerponten over de Donau, die hier heel breed is. Over de fietsers- en wandelaarsboulevard rijden we terug naar het centrum, met zicht op de Donau. Langs de route staan meerdere stalen kunstwerken.

We klimmen naar het oude kerkje op de heuvel. Om de toren zit een houten ommegang, zoals je wel bij kastelen ziet. Daarna een volgende espresso en over een bomenlaan met schaakspelende ouderen naar het centrum toe. We doen nog wat inkopen en rijden naar ons pension, stallen de fietsen en gaan eten in een restaurantje op de hoek, in de hoop daar de wifi te gebruiken. Ik begin vast met het verslag, terwijl de mevrouw achter de toonbank, met een spraakprobleem, ons probeert met wifi te helpen. Twee koude pizzapunten verder lukt het  nóg niet. Volgens Eugenie ’s speurwerk moet ernaast een Chinees restaurant zijn met wifi. We vervolgen onze maaltijd bij de döner, de eerstvolgende eetgelegenheid. Prima sandwich, maar geen wifi. Als we de straat oversteken op weg naar een koffiecafé, zien we dat het Chinees restaurant bóven zit. Wij gaan terug, zitten nu aan de soep, wifi werkt en we zetten zo dadelijk ons verslag online. Weer een goede, maar vermoeiende dag.

De wind was voor mij vandaag het lastigst. Ik heb zelfs op een helling van 12% met tegenwind een stuk gelopen en dat doe ik bijna nooit. Het was weer heel leuk om langs de Donau te fietsen. Galati is een aardige stad, zeker het park met schaakspelende mannen was leuk.