5 juni (Karis – Turku, fiets 74 km, rest trein)

Na een rustige nacht krijgen we beneden een behoorlijk ontbijt. Rond 8:15 vertrekken we. Ik heb de omstandigheden wat onderschat, want met 11°C. en een harde Noordwesten wind is het nogal fris, zo in de windstopper waar ik de mouwen heb uitgerist. We weten dat het pittig wordt en hopen op de route over kleine wegen door het binnenland voldoende beschutting te vinden. Over de 111 rijden we naar Pohja, daarna krijgen de wegen een nummer van vier cijfers, wat betekent dat ze alleen maar kleiner worden. De weg stijgt en daalt door heuvelachtig terrein, waar we ook regelmatig meertjes zien; gelukkig meestal door de bossen. Regelmatig kruisen we de spoorbaan. Halverwege het traject naar Perniö krijgen we ook acht km gravelweg onder de wielen; de kwaliteit valt mee, we zijn wel blij dat het hier nog niet regent. Als we Perniö naderen wordt het weer wat drukker en de weg wordt weer beter.

Rond 11:30 u hebben we na 42 km daar wel koffie verdiend. In een groot restaurant bij een tankstation géén espresso, maar een pot koffie die al langer warm gehouden wordt. Dat zien we in deze streek wel meer. We zijn hier nauwelijks vertrokken of de eerste druppels vallen. Jacks aan, vervolgens valt het mee. We rijden nu over de 52 door een veel opener gebied, waar de windstoten (windkracht 5) vrij spel hebben. De route is wel veel vlakker, omdat we een riviertje volgen. Het gaat dus héél rustig tijdens de 25 km naar Salo, ons geplande eindpunt voor vandaag.

Onafhankelijk van elkaar hebben we beiden bedacht of het niet zinnig is in Salo de trein te nemen op het laatste stuk naar Turku. Dan kunnen we vandaag mogelijk nog de veerboten regelen; met name het meenemen van de fietsen is op internet lastig aan te geven. We zijn het dus snel eens, rijden naar het station, waar de trein van 13:05 u net weg is, en we tot 15:05 u moeten wachten. Een koffie in het stationsrestaurant, onze lunch in de wachtruimte en gewoon wat uitrusten van de vermoeiende ochtend. In de trein wil ik kaartje kopen (de automaat spreekt alleen Fins), maar de conductrice geeft aan dat omdat haar mobiele pinapparaat defect is we gratis mee mogen.

In Turku gaan we naar de VVV. De jongen achter de balie is heel behulpzaam: een goede tip voor een jeugdherberg, die ik meteen telefonisch reserveer, en in het centrum blijken vestigingen van de beide rederijen om te boeken. Met Tallink Silja gaan we donderdag naar Mariahamn op Åland , een eiland in de Botnische Golf, ongeveer halverwege Turku en Stockholm. Vrijdag varen we met Vikingline verder naar Stockholm. Bij een sportzaak kopen we een nieuwe spork, een combinatie mes-lepel-vork die altijd met ons mee gaat. Daarna rijden we het centrum uit langs de rivier Aurajoki op die hier in Zee uitmondt. Twee km verder ligt een schip aangemeerd, de Borea, een hostel!!

We gaan de loopplank op, checken in, bekijken onze hut en gaan in een cafeetje op het achterdek koffie drinken. Omdat we in de buurt geen restaurant vinden, pakken we onze fietsen weer richting centrum. Ons oog valt op een Japans restaurant waar we heerlijk eten! Nu zitten we in de gemeenschappelijke ruimte, sommigen kijken atletiek (de Paavo Nurmi-games, hier in Turku), en wij kijken terug op een zeer afwisselende dag, met wat voor ons reizen zo mooi maakt: Je kunt namelijk nog zoveel vooruit plannen, het onverwachte blijft het leukst! In 15 minuten kan het perspectief totaal veranderen!

Wim wilde weer de weg afkorten, gevolg: 8 km zandpad. In dit geval was het niet echt erg, omdat we daar meer beschutting hadden tegen de wind. We hadden vandaag echt stevige wind tegen en de route was veel heuvelachtiger dan gisteren en dan dat zandpad: weer heel hard werken dus. Toch is dat ook weer leuk.

Ik ben zo dom geweest om mijn fietshandschoentjes ergens op het station in Salo te laten liggen, dus morgen ga ik nieuwe kopen, gelukkig zijn hier ook sportzaken. Morgen hebben we de hele dag om Turku, de vroegere hoofdstad van Finland te gaan bekijken, daar heb ik wel zin in.