29 april (Szczecin- Wegorzyno 85 km)

Om 7:30 u maken we zelf ons ontbijt op de kamer. We waren gisteravond wel even in de trekkerskeuken, maar de geuren van de diverse gerechten waren niet zó aanlokkelijk om dáár te eten. Ik controleer nog even of er in onze geplande eindplaats wel overnachtingsmogelijkheden zijn: twee agroturismo’s. Een goed uur later gaan we op weg. Het is vandaag wéér zonnig. Het is nog heerlijk rustig als we door de stad naar de brug over de Oder rijden. Ook de wirwar van wegen die daar op elkaar aansluit is nu overzichtelijk. We rijden hier langs de grenzen van het Oostelijk haven-gebied. Een paar km verder verlaten we de grote weg en rijden tussen de eerste bossen door naar Dabie. Hier kunnen we al brood kopen, maar koffietentjes en zelfs het tankstation zijn nog gesloten.

We rijden door naar het dorp Wielgowo waar we moeten kiezen tussen een route van 13 km over bospaden óf een doodlopende weg tot aan de autobaan. We kiezen voor de laatste optie. Een tegemoet komende fietser vertelt dat de weg verderop is afgesloten, maar ik heb vertrouwen in mijn verkenning  op Google Maps. De weg wordt weliswaar steeds slechter (zelfs zó dat mijn lowrider lostrilt), bij de autobaan hebben we even een bospad als bypass, voor we op weg 142 terechtkomen. Deze weg is al wel op mijn kaart aangegeven, maar Maps.me geeft alleen een stippellijntje. Het begint als een ongebruikte vierbaansweg. We wanen ons op autoloze zondag als we met een beetje tegenwind in alle rust naar het Oosten rijden. Later wordt de weg wat smaller, maar 21 km lang is er verder geen verkeer. Er zijn wel steeds meer signalen dat de weg wordt opgeknapt. Iets verder moeten we door de berm ploeteren, omdat er geasfalteerd wordt (op zondag!). Rond 12:00 u lunchen we op een viaduct in aanbouw. Een man die als bewaker in een caravan op de bouwplaats woont, komt ons nog een grote fles limonade brengen. We bedanken hem met handgebaren.

Ook de volgende 10 km zijn nog rustig. Pas als we de DK20 oprijden wordt het drukker. De auto’s rijden vaak hard en er is geen fietsstrook. In Chociwel drinken we rond enen onze eerste koffie op het achterterras van een Italiaans restaurant. Ontspannen rijden we de laatste 17 km naar Wegorzyno. Het adres van de eerste agroturismo is zo gevonden, maar er staat een school. Ik zoek telefonisch contact, de agroturismo zou in een andere plaats zijn. In de school hoor ik stemmen en ik ga naar binnen. In de kelder zit een heel gezelschap bijeen dat me doet denken aan de aardappel-eters van van Gogh. Met handen en voeten leg ik de situatie uit. Een man komt met een toeristische folder van de streek en ik check ons andere adres en weet er nog twee te noteren.

Als we naar het andere adres rijden, blijken ze er ook huisjes te verhuren (het geheel ligt aan de oever van een meer); we krijgen een behoorlijke kamer. Na een douche zit ik nu buiten in de schaduw het verslag te schrijven.

Het was heerlijk fietsweer vandaag, het enige lastige was dat we wind tegen hadden. Vanaf een uur of twaalf ging het moeizaam voor mij; ik had zware benen en er deed van alles een beetje pijn. Ik heb ook nauwelijks getraind van te voren, dus dan kan dat. Als je dan weer gedoucht hebt en een dutje gedaan voel je je weer als herboren.

Het was weer een mooie route, de bomen en bossen zijn erg mooi met de jonge blaadjes en bloesems. De bossen van het laatste stuk waren erg mooi met veel kleine vennetjes.

Rond 18:00 u rijden we terug naar het centrum om te eten. Bij een pizzatentje, het enige restaurant dat open is, bestellen we twee grote pizza’s. Omdat ze geen drank verkopen, halen we een blikje fris bij de supermarkt. Het is heerlijk om buiten de pizza’s te kunnen eten, maar ze zijn zó groot dat we de helft meenemen voor morgen. Dat is een ideale snack tussendoor. Omdat er ook geen koffie geserveerd wordt, rijden we nog even naar het tankstation aan het begin van het dorp. Behalve Italiaanse restaurants zijn dit ongeveer de enige plekken in Polen waar men espresso en cappuccino kan kopen.