16 juni (Torup - Ängelholm, 112 km)

Na een goede nacht op doorzakkende bedden, pakken we onze spullen in en gaan ontbijten in het eigenlijke hotel aan de overkant van de weg. Op de eerste verdieping staat alles klaar in de koelkast. Er is verder niemand aanwezig, geen gasten en geen medewerkers van het hotel. Met een goede bodem gaan we om 8:00 u op weg. De wind is minder dan de afgelopen dagen en komt soms schuin van achteren. Het is nog wat fris, maar prima fietsweer. Weg 26 is op de zaterdag ochtend nog heerlijk rustig, bijna geen vrachtwagens! Het grootste deel van de route naar Halmstad voert door de bossen. Bij Oskarström kiezen we ter afwisseling een tijdje voor de fietsroute langs de parallelweg.

Rond 10:30 u rijden we Halmstad binnen, een vriendelijke plaats waar we even langs de VVV willen gaan. Maar ook hier staan verwarrende bordjes, eerst nog 200 m en als je dat dan volgt iets verder nog 300 m. Uiteindelijk blijken we er al een keer voorbij gefietst te zijn, omdat de “i” op de gevel amper zichtbaar is. De man die ons helpt is uiterst vriendelijk en geïnteresseerd en zoekt met ons overnachtingsopties wat verder op de route dan wat ikzelf al uitgezocht had. Met de nodige folders en een paar opties op zak gaan we koffie drinken op het plein in een tent waar alles is ingericht om er de WK-wedstrijden te volgen. Het is er alleen niet ingericht voor behoorlijke koffie: slootwater á €2,50 per kop! We bezoeken ook nog even de sobere Sint Nicolaaskerk. Het slot is niet te bezichtigen helaas!

Als we de plaats weer uit zijn eten we het eerste deel van onze lunch en gaan dan via Laholm naar het Zuiden. Rustige wegen, nu wat vaker door open landbouwgebied. In Laholm eten we de rest van onze lunch (kopen brood bij de ICA) op het gezellige plein. Er is nu zoveel zon dat ik me toch maar insmeer met zonnebrandcreme. Als we die plaats een tijdje uit zijn kijken we aan de horizon tegen een flinke heuvelrug aan. Langzaamaan wordt duidelijk waar de autobaan er overheen gaat en waar wij op de parallelweg gaan klimmen. Voor het eerst eigenlijk deze vakantie. Het heeft wel het voordeel dat we daarna kilometers lang heel geleidelijk dalen naar de kustvlakte aan het Kattegat, de Westkust van Zweden. Nu heeft de inmiddels harde tegenwind weer vrij spel. Toch zijn we om 16:30 u in Ängelholm, na een rit van 103 km! Ik probeer daar de jeugdherberg te bellen om te horen of er plaats is en wat het adres is. Met het Zweedse bandje van het antwoordapparaat kan ik niet zo veel.

Op de plattegrond in het centrum vinden we de jeugdherberg. Als we er komen, loopt er net een van de “bewoners” naar buiten. Ik gebruik dat woord omdat ik de indruk had dat het een pension was en misschien wel een opvangcentrum. Die bewoonster helpt ons omdat ze een SMS-je met onze vragen naar de eigenares stuurt. Een andere bewoonster is heel hulpvaardig en weet nog wel een paar andere, goedkopere, hostels. Ze kan op de kaart op mijn telefoon niet aangeven waar, maar wil wel voor ons uitrijden. Prima, zoveel behulpzaamheid!

Wat volgt is eigenlijk een act voor drie spelers. Speler 1 en 2 hebben meer dan 100 km gefietst en hebben graag onderdak. Speler 3 fietst met een tempo van 10 km/u, dus bijna stapvoets, op een fiets met een veel te hoog zadel en laat ons eigenlijk een toeristische route zien; telkens komt er weer een stukje bij en is het nog iets verder. We passeren hutten die ook een optie zouden zijn.  Ook al geven we aan dat we moe zijn en niet te ver van het centrum willen uitkomen, het gaat steeds verder. Toch wint onze nieuwsgierigheid het nog van de ergernis. Als we weer eens vragen waar het dan is, volgt “Nog vijf minuten” en: “Het is een geel huis”.

Uiteindelijk komen we bij een heel groot  trainingscentrum (280 bedden) terecht dat gevestigd is in (ja inderdaad) gele houten gebouwen. Het is ook een conferentieoord en hostel. We bedanken onze gids voor de inspanning en gaan naar de receptie. Allerhartelijkste ontvangst, prima kamer in een verder bijna lege vleugel en … we kunnen mee-eten! Dit is weer zo’n moment wat dit soort vakanties zo mooi maakt: het ene moment weet je niet wat je moet doen, iets later is alles weer oké op een onverwachte manier.

We dumpen onze tassen en sluiten  aan bij het buffet: taco’s, gehakt, prima salades, drinken, koffie! We delen de maaltijd met een schoolklas van een gymnasium die hier een sportweek heeft. Het eten is heerlijk en zoals de beheerster zegt: “All you can eat”, voor twee uitgehongerde fietsers. We lopen nog even richting strand, maar worden daar tegengehouden door de spoorbaan die vlak lang de kust loopt. We douchen pas later, Eugenie doet een dutje, ik kijk even naar het WK, en dan toch maar even terugkijken op deze dag. Prima!

We hebben weer een goede fietsdag achter de rug, het ging heel gemakkelijk vandaag. De sfeer in Halmstad en Laholm was heel prettig en ook hier in Ängelholm in ons hostel is het prettig. Het was heerlijk om niet naar een restaurant te hoeven zoeken en meteen aan te kunnen schuiven.

Morgen hebben we al weer onze laatste fietsdag in Zweden. Ik vond Zweden veel afwisselender en mooier dan ik van te voren gedacht had.