8 april: Breda - Frankfurt per trein

14:30 u, net na station Bonn Hbf in een behoorlijk schokkende trein, met uitzicht op de Rijn. Aan het begin van een hopelijk lange, leuke, fietsreis. De voorbereiding van deze eerste fietsreis na ons pensioen heeft nogal wat tijd gevergd. Hoewel ik vroeg begon met het scannen van kaarten en verzamelen van documentatie, stond er deze week toch nog wat druk op. Een nieuwe (privé)gsm met nummerbehoud blijkt een maand te vergen, zodat ik nu met twee telefoons op weg ben. Ook de mantelzorg bij een oud-collega en een tante vergen meer tijd. Gisteravond hadden we onze bagage toch écht compleet. Een laatste check van werkzaamheden aan het spoor gaf aan dat het spoor na Venlo versperd is, zodat we vanochtend al om 8:50 u via een omweg over Arnhem gereisd zijn.

Tot Arnhem hebben we heel prettig reisgezelschap. Onze fietsen vormen vaak de aanleiding tot een gesprek, maar ook het verhaal van onze reisgenote uit Overijssel, die zojuist terugkomt vanuit Guinee, na zes weken werk als verpleegster en docent verpleegkunde aldaar voor de organisatie Cama N’Zao. Ze schetst de primitieve omstandigheden, waarin ze zelfs kleine operaties moest uitvoeren. Onze andere reisgenote is een vrouw uit België, zangdocente. We wisselen onze ervaringen in onderwijs aan en ontwikkeling van jongeren uit en zijn het er over eens dat betrokkenheid, inzet en verantwoordelijk­heid nemen essentieel zijn. Het is een mooi open gesprek, variërend van thuiszorg tot aan rouwverwerking toe.

In Arnhem hebben we ruim tijd om ons in de stoptrein te installeren (tijd voor de allereerste espresso!), de Volkskrantpuzzel ligt te wachten, een beetje lezen en ongemerkt bereiken we Düssel­dorf. Daar eten we onze broodjes en wachten op de vertraagde trein naar Frankfurt am Main. Hoewel we nu gereserveerde plaatsen hebben voor onszelf en de fietsen is er alle ruimte. Er komen er verder ook geen bij.

Vannacht heb ik niet zo goed geslapen, ik ben toch altijd wel wat gespannen voor zo’n reis. Ik ben iedere keer weer blij als we in de goede trein zitten. Nu rijden we langs de Rijn, we zijn net in Koblenz geweest. We hebben hier langs de Rijn al eens gefietst. Vanmorgen was het nog een beetje fris, maar nu schijnt de zon volop.

Ik dut nog een beetje tot we iets na vieren Frankfurt bereiken. We scoren een stadsplattegrond bij de VVV en gaan terwijl het heerlijk zonnig is, over de Holbeinsteg, een voetgangers / fietsers-brug, de Main over. De rivierkade (Schaumannskai) is afgesloten voor autoverkeer omdat er een rommel­markt geweest is. Rond vijven checken we in in de jeugdherberg. http://www.frankfurt.jugendherberge.de Dan gaan we in eerste instantie op zoek naar een kop koffie en daarna een dutje. We vinden het terras op de “Jachtclub”, de boot die hiertegenover ligt aangemeerd, te lawaaiig en gaan daarom over de Alte Brücke het centrum in.

Er is goed te zien dat er na het bombardement in 1944, maar weinig is blijven staan. Toch komen we op een karakteristiek pleintje, de Konstablerwache, waar juist de kooplui op de levensmiddelenmarkt hun kramen aan het opbreken zijn. Bijna het enige dat je er nog kunt kopen is appelcider, en je zier er dan ook iedereen mee. Als we ons limonadeglas vol cider aan het wegwerken zijn, maak ik een grapje tegen een vrouw die haar lege glas komt terugzetten. Vervolgens raken we aan de praat. Ze voert al jaren actie voor het behoud van de bomen op het plein en maakt een foto van ons voor haar website ichliebefrankfurt.de. Ze gaat er prat op dat ze Rudi Carrell persoonlijk gekend heeft. Na een kus ter afscheid gaan we verder het centrum in. De Römerbaseliek (toevallig wél deels gespaard in de oorlog) kunnen we niet écht bekijken omdat er een dienst aan de gang is.

We lopen terug naar het Thais restaurant in  de Fahrgasse dat we al eerder gezien hadden. Een heerlijke kokos-champignon-kip-soep als start; de salade en de eend met groenten zijn wel érg scherp gekruid, jammer omdat we er zo te weinig van genieten. Via de Eiserner Steg, een oude geklonken hangbrug gaan we de Main weer over. Het is een liefdes brug, waaraan honderden met namen gegraveerde sloten zijn vastgehaakt. Het lijkt ook een verzamelplek voor vrijgezellenfeestjes.

In een kneipe aan de overkant drinken we alsnog espresso en cappuccino. Edelkitsch, met foute schilderijen en kerstboomverlichting door de hele tent. Inmiddels is het 21:00 u en kijk ik terug op een mooie dag, waarbij heel geleidelijk het vakantiegevoel begint te komen.

Eugenie: "Ik was wel moe na de treinreis, maar het was toch leuk om door Frankfurt te wandelen. Het is wel een beetje vreemde stad, met veel nieuwbouw, omdat er in de oorlog veel platgebombardeerd is. Toch zijn we ook nog op een oud plein geweest en een stuk van de kathedraal stond er ook nog. Het was behoorlijk druk in de stad, veel wandelaars. De stad ligt mooi aan de rivier de Main.

Ik heb wel zin om morgen te gaan fietsen, het zou goed weer worden."