15 mei (Edessa – Thessaloniki, 93 km)

Het is eigenlijk maar betrekkelijk dat we vroeg opstaan. De Griekse tijd loopt namelijk één uur voor op de West-Europese tijd. We hebben ons in vijf weken dus eigenlijk alleen maar aangepast aan deze tijdzone. We hebben goed geslapen, door de geluiden van de wind was het riviertje beneden niet te horen. We maken ons ontbijt en als we vertrekken is het al zonnig. Ten zuiden van het centrum dalen we over een weg  die met talloze bochten en 10% helling het hoogteverschil moet overbruggen, naar de vlakte aan de voet van de klif, waarop Edessa ligt. Mijn teller raakte even de 60 km /u. Beneden pakken we de E86 weer op, nu wat drukker dan gisteren, maar de rijbanen zijn breed en bijna overal ligt een vluchtstrook waar wij kunnen rijden. Soms is de bloeiende brem in de wegberm zó uitbundig dat de vluchtstrook in het gedrang komt.  Met de wind in de rug en op een vlak of licht dalend parcours vorderen we prima, al om 9:15 u rijden we Giannitsa binnen, na 36 km, voor onze eerste koffie. Ook hier véél terrasjes, Griekenland is toch nog meer op de zon gericht dan in de landen waar we eerder doorkwamen.

Een km of tien verder ligt Pella, ooit de stad van de Macedonische vorsten (dezelfde Phillipus als in Bitola). We willen er naar de opgravingen gaan kijken. Door de vele bordjes die naar archeolo­gische sites verwijzen, raken we een beetje in de war, waardoor we op de verkeerde plek twee km tegen de wind de helling oprijden. Als we er dan óók nog achter komen dat het museum op maandag gesloten is en de site pas na 12:00 u open is, laten we Pella maar voor wat het is of was.

In Chalkidona eten we onze lunch en drinken er onze tweede koffie, zoals hier vaker wordt aangebo­den met een glas koel water met ijs. Heerlijk als het in de zon 34°C. is. De E86 wordt steeds drukker; waar mogelijk gebruiken we nu parallelwegen, vaak de oude weg. De wind komt inmiddels van opzij, van zee. De uitlaatgassen zorgen voor een vervelende smaak in de mond; om half twee komt daar een einde aan, we zijn in het centrum van Thessaloniki! Op het gevoel zijn we tot een paar honderd meter van ons hostel (hotel Kastoria) gevorderd, dat vinden we snel; er is plaats! De beheerder is heel behulpzaam met een plattegrond en diverse tips. We sjouwen de fietsen naar boven, nemen een douche, eten wat, doen een dutje en dan is alles weer oké!

Daarna gaan we op zoek naar een boekhandel met goede Griekse landkaarten, lopen door naar de haven, waar het water soms de boulevard op spat en de frisse zeewind je tegemoet waait. Via de wijk Ladadika, met talloze eettentjes, gaan we weer terug. Nu zitten we op het terras onder ons hostel met een koffietje ons verhaal te doen. We zijn inmiddels in deze heel drukke stad geland!

Het fietsen ging vooral de eerste 35 km erg goed, daarna iets langzamer, maar uiteindelijk waren we mooi op tijd hier. Toen we Thessaloniki  binnenreden, had ik echt het idee om zo weinig mogelijk te ademen, zo vies was de lucht, maar in de stad zelf valt het mee.

Het is grappig als je aan het uiteinde van een straat ineens de zee tegen de boulevard op ziet klotsen en een paar grote schepen die iets verder in zee liggen. Morgen gaan we Thessaloniki verder bekijken.

We eten in de buurt Ladadika, heerlijk op een terras. Mixed grill en gegrilde groenten, lekker, maar je krijgt zo gemakkelijk te veel vlees. Op het terras onder ons hotel sluiten we met een espresso deze mooie dag af.