zondag 9 juni (Berzasca – Oraviţa, 88 km)

Als we vanochtend, na een prima nacht in dit stille dorp, om 8:00 u weg willen rijden staat de gastheer klaar met een zak vers geplukte kersen bij wijze van afscheid. Héél attent! We vervolgen onze route langs de Donau met dezelfde tegenwind als gisteren over een nog heel rustige weg, waarlangs we steeds meer mensen tegenkomen die er wildkamperen en aan het vissen zijn. Ook zien we steeds meer pensions (maar de 100 km van gisteren was écht genoeg!). We ontmoeten twee paren uit Zwitserland, die de Donauroute rijden. Even uitwisselen en verder naar onze eerste stop in Moldova Veche. Eerst een koffie bij een tankstation, dan vullen we ons ontbijt aan bij de Penny Market, een Roemeense Lidl. Het landschap is inmiddels veranderd: een minder steile oever met glooiende korenvelden en weilanden. Toch doemen door de mist vóór ons de Locvei-bergen op, waar we overheen moeten richting noorden. Een klein klimmetje tot Radimna, waarna we een riviertje stroomopwaarts volgen. Het bekende recept in de bergen: daarna gaat de weg via haarspeldbochten de bergkam over. Het is al warm (32°C.); we zijn blij dat we van de ene naar de volgende schaduwplek kunnen fietsen. Iets over twaalven zijn we boven; hier genieten we even van wat kersen.

We dalen af naar Kaluderovo, waar de ND57 langs de grensovergang met Servië loopt. Er is verder niets, dus ook geen barretje. Dan klimmen we de volgende heuvel in dit golvende graanlandschap maar weer over, maar ook in Nicolinţ is niets te beleven. De enige winkel met terrasje is een half uur geleden gesloten. We lunchen op een trappetje in de schaduw. Na de volgende heuvelrug hebben we in Răcăşdia meer geluk. Een koude cola op een terras in de schaduw met vóór ons een ventilator met waterverdamping. Je zou zó blijven zitten…. Na nóg een heuvelrug doemt de oude mijnstad Oraviţa op. Een beetje vreemde plaats met een westelijk vlakker deel en naar het oosten lintbebouwing in een smal dal. We rijden meteen maar door naar het oude theater dat we willen bezoeken, waarvoor we drie km het dal in moeten klimmen. We hebben geluk dat het open is. Over een half uur komt er een groep voor een bezichtiging op afspraak. Wij krijgen nu een persoonlijke rondleiding van de beheerder in zijn beste Duits.

Het neoklassieke Teatrul Vechi Mihai Eminescu (oude Mihai Eminescu-theater) uit 1817 is een verkleinde kopie van een Weens hoftheater. Er zijn maar 200 stoelen, maar wél een koninklijke loge, waar zelfs prinses Sisi ooit heeft gezeten. Gebroken witte balkons, met bladgoud ornamenten. Nog de originele amaranthouten stoelen.

Niets is hem te veel: van de zaal naar het podium, de souffleursruimte, het etensliftje in de herenclub enz. enz. Als we afscheid nemen, zien we juist de andere mensen aankomen. We dalen naar het centrum van  Oraviţa, waar we het hotel Condor proberen. Een prima plek! Douchen, een dutje en dan gaan we in het restaurant op de binnenplaats eten. Goulash, gebakken levertjes en salade. Heerlijk! Tijd voor een puzzeltje, daarna wacht het verslag. Wederom een prima dag!

Het was vanochtend heerlijk rustig op de weg. Onderweg kwamen we een weide vol met ezels (20!) tegen; ik vind die altijd heel leuk. Het fietsen ging goed, tot de laatste 15 km, toen leek ik wel pap in mijn benen te hebben. Waarschijnlijk was ik nog moe van gisteren. Ik had niet zo veel fut voor dat theater, maar het was wel heel mooi, dus ik was blij dat we er naar toe gegaan zijn. Als je iets moois ziet, krijg je daar ook weer energie van.