maandag 13 mei (Călăraşi – Chişinău, 51 km)

We hebben een prima nacht; het bruiloftsfeest werd ergens anders gevierd. We maken zelf ons ontbijt. Al bij vertrek is het zonnig. We hebben besloten om de route over Orhei met Orheiul Vechi, een al sinds de prehistorie bewoond archeologische complex te skippen, vanwege de slechte wegen waarmee we te maken zouden krijgen. Daarom wordt het een relatief korte rit, direct naar Chişinău, de hoofdstad van Moldavië. We vervolgen de E58. Onderweg wordt er veel aan die weg gewerkt. Men is bezig hem vierbaans te maken. In algemene zin wordt de weg beter naarmate we dichter bij Chişinău komen, maar soms is het bar en boos. Dat wordt versterkt door het gedrag van sommige chauffeurs, die door rood rijden, snijden, geen voorrang geven enz. Hier lijkt geen wegenverkeerswet te gelden.

Halverwege pauzeren we nog even bij een tankstation in Străşeni, verderop rijden we een tijd langs een meer en gaan dan weer wat de hoogte in: de hoofdstad wenkt, ook hier met een onafgebroken rij tankstations, autodealers enz. Een benzineprijs van minder dan 1 € zorgt dat de heilige koe vrij baan heeft. We naderen het centrum; rijden door tot aan de kathedraal. Op de Boulevard Stefan cel Mare stoppen we bij de VVV. De twee meiden hebben een plattegrond voor ons en vertellen dat er alleen in het weekend treinen naar Odessa gaan. (Het paar dat we gisteren ontmoetten, had ons afgeraden naar Odessa te fietsen.) Er blijken echter wél bussen te gaan vanaf het noordstation. We praten nog wat met hen over de fietsvriendelijkheid van Moldavië. Ze hebben namelijk de taak het fietsen te promoten. Een van hen studeert aan de Erasmusuniversiteit in R’dam en loopt nu stage bij de VVV.

Bij de bank wil ik eerst binnen wat lei’s halen, maar de lange wachtrij en de bureaucratie zorgen er voor dat ik het tóch maar uit de muur haal. Nu gaan we op zoek naar ons hostel, een paar stratenblokken verderop. Tapokhostel zit aan een binnenplaatsje, naast een Engels taleninstituut voor kinderen. Ten onrechte dachten we dat het een arts was, waarop diverse vrouwen zaten te wachten. Men heeft zich in het hostel en op de binnenplaats uitgeleefd qua kleur. De beheerster, Olla, is heel aardig. We nemen een vierpersoonskamer voor ons alleen. Net als we gedoucht hebben, begeeft de watertoevoer het, lijkt hier vaker voor te komen. We eten nog wat voor we naar het noordstation rijden, om alvast buskaartjes voor morgenmiddag te kopen. Bij de halte staat net de bus van vandaag klaar. We krijgen bevestiging dat morgen de fietsen meekunnen.

Behalve de twee meiden van de VVV weet kennelijk niemand dat de rode tegelstrook op de trottoirs voor fietsers bedoeld is. Vaak is het een parkeerstrook. Terug in het centrum kopen we een sandwich en espresso bij een stalletje, gaan dan naar de kathedraal. Met neoklassieke gevels met een zuilengalerij, en het gewone interieur van een orthodoxe kerk. We lopen ook nog even over een soort Place du Tertre, hier met matroushka’s en oude legerinsignes en heel veel pulpkunst. Bij de supermarkt kopen we salade om op ons gemak op de binnenplaats van het hostel te kunnen eten. Dat smaakt uitstekend en nu nog een espresso tot besluit. Ik blijf het grappig vinden dat we ons in nieuwe situaties zo snel thuis voelen. Hoe verschillend de achtergronden van mensen ook zijn, je vindt elkaar in vriendelijkheid.

Het was fijn dat we een korte fietsdag hadden, het fietsen ging goed. Chişinău is een aardige stad en het is heel leuk om hier mensen te bekijken, vooral de heel sjiek geklede dames op veel te hoge hakken vind ik grappig. Bij het fietsen door de stad moeten we heel goed opletten, want ook hier houden ze zich niet altijd aan de verkeersregels en zowel hier als in Roemenië vinden ze het blijkbaar leuk om net voor je langs een weg in te scheuren. Het was een fijne dag om wat uit te rusten en ik ben benieuwd naar Odessa morgen.