9 mei (Leipalingis – Varéna Orany 79 km)

Na een goede nacht in dit pension wennen we geleidelijk aan de Oost-Europese  tijdzone: we staan een half uurtje eerder op. Ook de andere gasten, waarschijnlijk bouwvakkers zijn aan het vertrekken. We maken zelf ons ontbijt en gaan 8:30 u op weg. Opnieuw is het zonnig, het wordt zo’n 28°C., maar het wordt in de loop van de dag wel wat bewolkter. Nog steeds: Noordenwind. Omdat het centrum opnieuw geasfalteerd wordt, moeten we een km steenslag trotseren als start. Daarna gaat het heel comfortabel over weg 181 naar Druskininkai, aan de rivier de Memel. We worden via een aparte fietsroute afgeleid van de hoofdweg en snijden zo een stuk af, waardoor we in het noorden de stad binnenrijden.

We hebben het idee dat deze stad zich wil profileren als kuuroord en de allure daarvan heeft het ook. Ruim opgezette wegen, veel groen, met deels modernistische gebouwen uit de Sovjettijd, deels houten huizen met veran-da’s en balkons. En véél hotels; bij een ervan drinken we koffie, terwijl de gasten nog van het ontbijtbuffet genieten. Er is een, gesloten, katholieke kerk in baksteen, we moeten even zoeken naar de Russisch orthodoxe kerk. Een charmant blauw, houten kerkje. We kunnen die niet van binnen bekijken, omdat we de dienst niet willen storen. Na nog een tussendoortje te hebben ingekocht, rijden we het stadje, waarvan we eigenlijk niet goed weten waar het centrum is, weer uit.

We volgen vandaag de A4, dat klinkt groot, maar is gewoon een twee-baansweg, waar het voor ons prima fietsen is. Al na tien km ligt ons volgende agendapunt. In Grütas ligt aan een meertje het Grüto parkas. Hier zijn tientallen standbeelden en andere herinneringen bijeengebracht die tussen 1989 en 1991, symbolen uit het Sovjettijdperk, maar niet langer gewenst in de openbare ruimte. Ze zijn hier in hun oude glorie opgesteld, weliswaar zonder voetstuk (soms wel met foto’s van de oude situatie). Het is nu nog héél rustig in het park; het aantal medewerkers overtreft nog het aantal bezoekers. In de ruimte met schilderijen wordt speciaal voor ons het licht aangedaan. Het betreft veel beelden van Litouwse politici, maar Marx en Engels ontbreken niet. Een enkele Stalin en veel Lenin in allerlei varianten, één mist een wijsvinger die afgebroken is bij het optakelen. Net als afgelopen zondag voel ik me hier een beetje op de vuilnishoop van de geschiedenis. Nu aan de andere kant van het politieke spectrum. Je kunt het natuurlijk ook gewoon zien als de symbolen van een ideologie, zoals ook Coca Cola dat is en de alomtegenwoordige Johannes Paulus II in Polen.

Het park blijkt ook nog een schamele dierentuin en speeltuin te herbergen. Wat wil je nog meer op een dagje uit? Als we om 12:00 u vertrekken komt er juist een bus middelbare scholieren op bezoek. We rijden 20 km verder over kaarsrechte wegen door het nationaal natuurpark Dzükios. In het plaatsje Merkiné gaan we even naar de VVV. Mevrouw is zo vriendelijk na te gaan, waar we vanavond kunnen overnachten. We komen namelijk in een gebied met weinig logies en morgen is het Hemelvaartdag. Daarna kopen we nog wat voor de lunch bij de plaatselijke supermarkt. We praten nog even met een jongen en meisje uit Kaunas, die per motor de streek verken-nen. Ze geven ons nog wat tips. We eten ons brood in het bushokje en rijden nog even naar het plaatselijke kasteel.

Resten ons nog de 29 km naar Varéna Orany. Deels door de bossen van het park, waar we beschut zijn tegen de Noordenwind rijden we tot Perloja dat halverwege de route ligt. Daar geeft de kaart en maps.me aan dat we de laatste 5 km kunnen afsnijden als we vanaf hier een wit weggetje recht-streeks kiezen. De eerste twee km zijn prima. Daarna volgt een schilder-achtige fietsbrug over het riviertje de Merkys, gaat ook nog wel. De laatste 9 km blijken niet verhard en vanwege de droogte is er veel mul zand. De sporen van auto’s hebben gezorgd voor een wasbord met ribbels van 30 cm. Die geven wél houvast, maar zorgen ervoor dat mijn beenspieren in hetzelfde ritme gaan meetrillen als mijn fiets, een beetje alsof je elektro-shocks op je spieren zet.

Pas tegen 16:30 u zijn we bij het adres. Nr. 5 zien we niet direct, ik bel het hotel, meneer spreekt alleen Litouws, Pools en Russisch. Het is wonderlijk als je samen acht talen spreekt en elkaar tóch niet begrijpt. We lossen het op doordat ik een mevrouw in een kantoor beneden, die wél Engels spreekt, even de telefoon geef om te tolken. Nu wordt er op de tweede etage wél opengedaan. Een man van rond de zeventig, met de uitstraling van een oud-militair is de beheerder. We krijgen onze kamer en hij helpt me nog de fietsen omhoog dragen.

We hebben even nodig om bij te komen van het bospad, voor we douchen en daarna doen we nog wat boodschappen en hebben zojuist gegeten bij een grillrestaurant. Prima salade, zalm en spaghetti met kip. Wéér een leuke fietsdag met een uitdagend slot.

Door de bossen hebben we minder last van de wind en vandaag was de route een stuk vlakker dan voorgaande dagen. We hebben heerlijk gefietst, op de laatste km’s na, want dat was echt ploeteren. Dit gebeurt vaker als we (en vooral Wim) af willen snijden; maar aan de andere kant is het ook altijd leuk als het toch weer lukt.

Langs de weg zien we regelmatig een soort totempalen, houtsnijwerk uit dit gebied; heel mooi.

Tot nu toe vind ik de mensen erg aardig hier, iets toegankelijker dan de Polen. Morgen komen we in Vilnius aan, waar we een dag blijven om de stad te bekijken.