12 juni (Norrköping – Borensberg, 81 km)

Gisteravond hebben we ons doel voor vandaag wat aangepast: Niet naar het oude kerkje in Risinge, waarbij we ten Noorden van het Roxen-meer zouden blijven, we gaan nu via Linköping wat  ook genoeg moois te bieden heeft. Hoewel we boven de stationshal sliepen, hebben we niets van de treinen gehoord. Een prima nacht! Vanochtend maken we ons ontbijt met wat er in de koelkast klaarstaat. Klokslag acht uur vertrekken we. We rijden nog even door het centrum om ook daar een indruk van te hebben. Met dank aan maps.me vinden we de aansluiting voor fietsers richting oude weg naar Linköping. De Noordenwind staat schuin in de rug, het is droog, bewolkt en rond de 18°C. Kortom prima fietscondities, waardoor we goed opschieten. Halverwege nog even een koffie bij een tankstation en al vóór elf uur bereiken we Linköping.

Door het centrum rijden we naar de Dom. Zeer groot en breed; de zijbeuken zijn even hoog als het middenschip. Het is oorspronkelijk een 13e-eeuwse kathedraal (met een preekstoel uit 1740) waar 140 jaar geleden nog een hoge toren aan is toegevoegd. Het altaarstuk dateert uit 1935. Het geheel is niet stijlvast, maar eerder een verzameling curiositeiten, soms van hoge waarde. Zo hangt er ook het middendeel van het Laurentius altaarstuk van de Nederlandse schilder Maarten van Heemskerck en een prachtig gegraveerd Mariaraam. Omdat het ook een kerk van nu wil zijn, zijn er ook allerlei nieuwe dingen, zoals een levensboom. In de kerk spreken we nog een Nederlands stel dat naar hun zoon in Finland geweest is. Ze wezen ons op de van Heemskerck.

We kijken ook nog even in het ernaast liggende slot, het dom- en slotmuseum is helaas gesloten. Op de weg het centrum uit, drinken we koffie in een Zweedse conditorei en eten wat verder ons brood, voor we naar ons volgende doel, het Vreta-klooster rijden. Hier van is eigenlijk alleen de kloosterkerk bewaard gebleven, verder resten ruïnes. De kloosterkerk heeft ook een stel grafkapellen met zeer oude graven.

Een paar km verder ligt de plaats Berg aan het Götakanaal dat het grote Vättern-meer met de Oostzee verbindt. In Berg moet 19 meter hoogteverschil overwonnen worden o.a. door een complex van zes gekoppelde sluizen. We kijken er even naar het schutten van twee zeilschepen. Onze bestemming is eigenlijk de jeugdherberg er vlakbij, maar het is zo’n mooi weer en pas 14:00 u, dat we besluiten om verder te gaan naar Borensberg, 20 km verderop. Ik reserveer alvast  in de jeugdherberg daar.

We rijden nu, weliswaar over een gravelweg langs het kanaal op, met soms een sluisje en regelmatig  bruggen die op de wal gereden kunnen worden als een schip passeert. Iets na  vieren komen we bij de jeugdherberg. Een paradijs! Oude, goed bijgehouden, houten gebouwen, een groot grasveld waar mensen in de schaduw van de bomen zitten, uitzicht op het meer. We hebben een prima kamer. We besluiten hier ook te eten en niet naar het dorp te gaan. Een prima garnalensalade en daarna moet ik me een beetje oppeppen om met het verslag te beginnen, want we hebben hier eigenlijk een vakantiegevoel van zalig nietsdoen!

Het was weer een heerlijke dag. We hebben fijn gefietst en ook veel gezien. Als je langs het Götakanaal fietst, heb je soms het idee dat je langs de Mark fietst, wel grappig. We kwamen ook nog een rondvaartboot tegen, waarover ik gelezen had, de Wasa Lejon; verder was het erg rustig op en langs het kanaal.