11 mei (Vilnius – Trakai v.v.)

Na een rumoerige nacht (om 2:00 u lijkt er buiten een rockconcert te zijn en om 4:30 u komen er nog gasten binnen die de pagina vol huisregels vast niet gelezen hebben)  staan we op onze gewone tijd op om de bus naar Trakai te nemen. Bij het station hebben we eerst niet in de gaten waar de streekbussen staan. Een hulpvaardige bewaker wijst ons de weg naar het blauwe busstation. Om 8:30 u kunnen we vertrekken. In verband met de ochtenddrukte kosten de 28 km wel drie kwartier, maar het is leuk om nu vanuit busperspectief te zien waar wij zoal gefietst hebben. Als we in Trakai naar het kasteel willen lopen stopt een kleiner busje en zo kunnen we ook de laatste twee km nog meerijden.

Het kasteel ligt op een eiland in een groot meer, door een houten brug verbonden met de vaste oever. Zo in de ochtendzon ligt het er práchtig bij. Wij zijn de eersten die bij de ingang komen en moeten nog een half uur wachten voor er kaartjes verkocht worden. Het geeft me wel de gelegen-heid foto’s te maken van een nog lege binnenplaats. We doden de tijd met een rondje óm het kasteel. Daarna praat ik nog even met twee Griekse jongens die ook al wachten. Na ons komt een buslading Japanners met hun selfiesticks in de aanslag. Dan komen er twee meiden met volle bepakking aan fietsen. Ik bied hen aan een foto van hun beiden te maken en we praten even. Al zes maanden onderweg met hun tour d’Europe (Spanje, Portugal, Italië, de Balkan over, Hongarije, nu Litouwen en de andere Baltische staten om via Finland naar de Noordkaap te fietsen en dan weer terug naar Frankrijk). Chapeau! Wij zijn niet de enigen en er is altijd nog meer! We sluiten weer achter de Japanners aan en kunnen iets na tienen naar binnen.

De waterburcht is na 1400 gebouwd en was een prachtslot in de tijd dat Litouwen een grote staat was. Daarna is het vervallen, maar zelfs toen had het nog een soort romantische aantrekkingskracht. Afgelopen eeuw is het gerestaureerd en voor een groot deel opnieuw gebouwd. In de diverse ruimten wordt de geschiedenis en de heropbouw belicht, maar ook de het wapentuig, de klederdracht, gebruiksvoorwerpen enz.

Na anderhalf uur hebben we het wel gezien, drinken nog ergens een koffie en lopen weer naar de bushalte. We kunnen nog juist mee met de bus naar Vilnius die ditmaal onderweg door de dorpen rijdt. Rond enen zijn we terug in ons hostel, eten wat en zijn zo moe dat we eerst een dutje gaan doen.

Daarna verkennen we Vilnius verder op de fiets. Iets efficiënter, met wat meer verkoeling door de rijwind. We bezoeken het standbeeld van Frank Zappa (schijnt begin 90-er jaren een test geweest te zijn of Litouwen al liberaal genoeg was); inhoudelijker en veel beklemmender is het museum van de genocide dat we daarna bezoeken. Gevestigd in een oude KGB-gevangenis, waar veel Litouwers gemarteld zijn en stierven tijdens de bezetting door de Nazi’s en de Sovjettijd. Men spreekt van genocide, omdat ook grote delen van de bevolking verbannen zijn naar de Goelagkampen en de Baltische staten ook gerussificeerd zijn. Pas na 1991 herwon het land zijn autonomie.

We rijden via de Gedimino Prospektas, een boulevard naar het Kathedraal-plein. Je kunt de witte kathedraal met het front van een Griekse tempel al van verre zien liggen. Het interieur oogt romaans, maar de kerk heeft een opmerkelijke zijkapel met een enorme koepel. Ik vermoed rococo, de stuc-ornamenten worden op twee plaatsen verdrongen door schilderingen. De Gediminastoren, het oude kasteel hoog boven op de heuvel is vanwege werkzaamheden niet bereikbaar.

In de folder hebben we gezien dat er elke vrijdag open keuken is op de Tymo markt aan de oever van de Vilneverivier. Een heerlijke atmosfeer, om 17:00 u nog steeds 28°C., gevarieerde kraampjes met gerechten van over de hele wereld. Eerst nemen we de tijd voor een maltbiertje, daarna gaan we om de beurt ergens een gerecht scoren, zodat we onze plek niet verliezen. Het wordt gezellig druk en het is hier ook leuk naar de mensen te kijken. We hebben nu écht het gevoel van vakantie en een vrije dag.

We klimmen het centrum weer in naar ons laatste doel, de stadspoort Poort van de Dageraad. Bovendien een Mariabedevaartsoord. Daar kom je pas achter als je de andere kant van het gebouw bekijkt en er hoog boven de poort een zwarte madonna zichtbaar is. In het hostel schrijf ik mijn verslag uit en raak in gesprek met een man uit Singapore die een trip door de Baltische staten en Polen aan het maken is. Net afgestudeerd in accounting. We wachten beiden tevergeefs op een Wifi-connection…

Het was leuk om met de bus naar Trakai te gaan. Hier wordt de bus nog veel gebruikt en zo zie je ook veel verschillende mensen. Trakai  is echt een bezoek waard, het ligt prachtig in het water.

Rondfietsen in een stad is ook altijd leuk. Zo zie je veel meer dan alleen het oude centrum. De stad is heel ruim opgezet en er zijn veel parken. De buitenwijken zijn veel minder mooi, maar dat is altijd zo bij een grote stad. Al met al is Vilnius een mooie stad om te bezoeken.