12 mei (Vilnius – Molètai 68 km)

Hoewel het vannacht weer lawaaiig was, hebben we goed geslapen. Als we ons ontbijt willen maken blijkt ons beleg, yoghurt en fruit uit de koelkast te zijn verdwenen. Dit is ook pas de eerste keer dat ik zoiets meemaak in een hostel. Dus: met droog brood op pad! We rijden door het oude centrum, als ware om afscheid te nemen. Het is nu nog rustig, al wel zonnig en het wordt weer een mooie dag! Dit maal met Oostenwind waar we niet veel last van hebben.

Naar het Noorden toe blijkt het veel gemakkelijker Vilnius uit te rijden dan dat we twee dagen geleden zijn binnengekomen. Boven de rivier de Neris liggen een aantal nieuwbouwwijken waar we door komen. De eerste stop is bij een Lidl, om ons ontbijt aan te vullen. We komen ook langs een rommel-markt waar het al druk is. Tot op straat zitten de mensen overbodige spullen te verkopen. Hier zie je ook aan de kleding dat ouderen het vaak niet breed hebben.

Na een half uurtje pakken we buiten Vilnius de A14 op. Nu nog vierbaans autobaan, met een vrij liggend fietspad ernaast (afgeschermd door een vangrail), kilometers verder is de weg wat rustiger geworden, wordt twee-baans en dan zijn we tot de vluchtstrook veroordeeld. We komen langs een plaats die claimt het centrum van Europa te zijn. Vreemd, terwijl we denken dat we langs de grenzen fietsen. Maar in ons denken, vergeten we vaak dat de Oostgrens bij de Oeral ligt.

We houden een lunchstop net voor we de A14 gaan verlaten. 12:00 u, iets meer dan 50 km over soms slechte, soms heel goede vluchtstroken. We hopen op een koffie bij een tankstation; het blijft bij brood op een bankje bij een bushalte. De laatste 13 km gaan over een veel rustiger weg die wat meer door golvend terrein gaat. Kleine huisjes, boerenland en af en toe een meertje. Ik maak maar weer een videotrack ter illustratie.

Gasthuis Gerugné blijkt volgeboekt; daar en bij de VVV verwijzen ze ons naar een hotel 300 m verder. Daar is het een drukte van jewelste. Het blijkt om een maaltijd na een begrafenis te gaan en de groep gaat juist vertrek-ken. Een mevrouw spreekt ons aan in prima Duits en is in de veronder-stelling dat we in dit hotel willen lunchen. Ze spreekt de gastvrouw aan en gezien alle drukte en het feit dat er al weer tafels worden opgedekt voor een volgende groep: er is geen mogelijkheid! Wij denken dan nog dat ze gevraagd heeft of er kamers waren! Wat later wordt het misverstand duidelijk, er zijn wél kamers! We bedanken de mevrouw die voor ons getolkt heeft; ze is vanuit Vilnius gekomen voor de begrafenis van haar tante. Ze vind het leuk om weer eens Duits te kunnen praten.

Hoewel we maar 68 km gefietst hebben, zijn we moe. We douchen, maken een kopje soep en doen een dutje. Daarna doen we boodschappen, bekijken de kerk van buiten en binnen. De cultuur t.a.v. de graven op het kerkhof is anders dan die in Polen. Daar naast snijbloemen ook kunstbloemen en lantaarns met waxinelichtjes, hier perkjes met echte bloemen. Hoewel deze plaats wel als buitenplaats voor de inwoners van Vilnius wordt beschouwd, heeft het niet zo veel. Wél in de omgeving met talrijke meertjes.

Op het terras van ons hotel is het inmiddels rustig; we schrijven er ons verslag voor we weer eens een pizza gaan eten in een tentje aan de over-kant.

We hebben lekker gefietst vandaag, hoewel ik na 50 km het lawaai van de auto’s wel beu was. De laatste km’s  waren weer een verademing.

Het was heerlijk om buiten te kunnen zitten en een lekkere pizza te eten. Dadelijk nog een cappuccino en espresso, want die hebben we vandaag wel gemist. Ineens bedenk ik dat we ergens onderweg toch cappuccino en espresso gehad hebben, natuurlijk bij een tankstation!