vrijdag 31 mei (Târgovişte – Sinaia, 63 km)

Na een prima nacht gaan we om 7:30 u in het restaurant naast ons hotel ontbijten. De omeletten die ze hier serveren zijn zo groot en zwaar (tig eieren, kaas, soms spek) dat we samen aan één genoeg hebben. Iets na achten gaan we op weg. Het is bewolkt en het wordt niet warmer dan 20°C. De eerste 20 km liggen weg en spoor naast de rivier, zodat de weg egaal vals plat om hoog gaat. Vanwege de vele vrachtauto’s is het toch weer opletten. Bij Pucioasa gaat de weg aan de andere kant van de rivier wat hoger op de oever lopen en blijft het op en neer gaan. Na 25 km hebben we onze eerste koffiestop in Fieni. Een mooi terras met parasols, we verwachten een lekkere espresso en cappuccino, helaas wordt het ene zakje cappuccino en oude zwarte koffie, die ik meteen de straat op kieper.

Een paar dorpen verder neem ik een nieuwe espresso. We passeren nog een oude centrale met zeven koeltorens en daarna zien we nauwelijks meer vrachtauto’s. We verlaten nu het dal van de Lalomita en volgen een deels droogstaande zijrivier stroomopwaarts. Na een paar km komen we door enkele Romadorpen, waar het een gezellige drukte is. Op meerder plaatsen zien we pallets vol keurig opgestapelde flagstones en het eindigt met een autosloperij. Daarna zijn we alleen met de oplopende weg en de bossen. Af en toe passeert er nog een auto. Af en toe miezert het; als het droog is picknicken we op een platte kei (rond 12:00 u, na bijna 50 km), halen wat water uit de bron, net als de Roemenen. Het blijft verder droog tot twee km voor de top. Dan gaat het stortregenen; we schuilen onder een boom.

Op de top gaan we soep eten in het restaurant. Daarna dalen we over de nog natte wegen naar de aansluiting met de E60. Een heel drukke weg die we gelukkig maar een paar km volgen tot in het centrum van Sinaia. Snel vinden we Pensiunea Eden. Niks inchecken, geef maar 90 Lei (ongeveer €20,-) en hier is de sleutel. We zetten onze bagage af en rijden meteen omhoog naar kasteel Peliş, dat de eerste Roemeense koning Carol I heeft laten bouwen. Dat dit zomerverblijf, een waar sprookjeskasteel, zó bijzonder is blijkt wel uit de horden Japanse toeristen die hier vandaag toevallig óók rondlopen. (Terwijl we in de afgelopen weken nog niet één Japanner zijn tegengekomen). Zij komen het kasteel niet bekijken, maar beselfiën, of op zijn best fotograferen. Persoonlijk vind ik zo’n kasteel een overdosis romantiek. Als we weer weg willen gaan stortregent het weer, we schuilen een tijd, fietsen een stuk, schuilen weer en rijden dan toch maar door naar ons pension. Na een lekker warme douche en droge kleren warmen we weer op. We eten in een groot restaurant in de buurt, salade en spaghetti om de overdosis vlees van gisteren te compenseren.

Het was weer een mooie fietstocht, echt fijn om weer in de bergen te zijn. Het is grappig om vanuit de stad door boerendorpen te fietsen en door de Roma-dorpen. Tot nu toe hebben we wel vaak Roma gezien, maar niet echt hele dorpen. De sfeer in die dorpen was opgewekt; overal zaten mensen buiten te kletsen en te drinken. Er reden veel paard en wagens en één ervan ging in galop door het dorp, gewoon een beetje stoer doen.

Het kasteel in Sinaia is wel heel mooi, maar van binnen wel erg overdadig en dan al die toeristen erbij, dan hebben wij er al gauw genoeg van. Jammer dat het weer slechter werd en helaas zijn de weersverwachtingen voor de komende dagen ook heel slecht. We gaan nog overleggen wat we morgen gaan doen.