donderdag 30 mei (Bucureşti – Târgovişte, 80 km)

We horen het vannacht stortregenen, een voordeel dat er daardoor minder straatlawaai was. Om 7:00 u op; in de keuken op de 4e maken we ons ontbijt. Iets na achten gaan we op weg. Het is droog en zal dat ook blijven, maar het wordt niet warmer dan 29°C. Een deel van de route door de stad (zelfs met een échte fietsroute) is ons al vertrouwd. De weg voert langs het Noordstation de stad uit. Het is druk, maar goed te doen. We volgen een tijd de DN7 die vierbaans is en een brede vluchtstrook heeft. Als we na Tărtăşeşti afslaan naar de DN71 wordt het een tweebaansweg, waarbij de zijkant weer vervormd is; opletten dus! We drinken een espresso bij de afslag. De weg draait steeds meer naar het noorden, waardoor de ZW-wind steeds meer van opzij staat. De weg stijgt nauwelijks merkbaar, blijft eigenlijk heel egaal langs de rivier de Ilfov stroomopwaarts lopen. Er zijn weer veel korenvelden en heel in de verte worden de contouren van de Karpaten zichtbaar.

We schieten goed op; hebben voor twaalven al meer dan 50 km gereden en lunchen dan op een bankje bij een tankstation na Conţeşti, met naast ons wegwerkers (m/v)die ook heerlijk zitten te eten van hun meegebrachte etenswaren. In het tentje ernaast drinken we nog een espresso. Getuige de vele vrachtauto’s op de weg, vier men hier geen Hemelvaarsdag. Het blijft wel opletten op deze weg, want tegenliggers halen gewoon in als wij er rijden; soms dwingt ons dat de berm in! Zelfs dát ga je gewoon vinden! Om 14:00 u bereiken we Târgovişte. Een stad met een grote staalindustrie en deels ook met de Stalinarchitectuur, maar ook met een roemruchte historie, waar nog veel overblijfselen van zijn. We rijden naar ons hotel; er is een heel vriendelijke ontvangst. De receptioniste is bijvoorbeeld bezorgd over onze fietsen buiten en ze kunnen meteen binnen gestald worden. Op het plein tegenover het hotel loopt juist een politieke manifestatie ten einde.

We douchen, rusten wat en gaan dan op zoek naar de historie. We lopen over het terrein van Manasterea Sterea, een heel harmonisch geheel van een oude kerk, poortgebouw en kloostercellen, naar Curtea Domnească, het prinselijk hof. Van de 14e tot de 17e eeuw was Târgovişte namelijk de hoofdstad van Muntenië. 33 prinsen hebben achtereenvolgend het gebied bestuurd. Het hof is het bestbewaarde middeleeuwse complex in Roemenië. Een hoge toren (waar iemand al abseilend onkruid uit de voegen van de toren aan het verwijderen is) ; van het hof resteren alleen ruïnes. Ernaast staat de Biserica Domnească, een kerk uit 1584. Achter in de kerk zijn de fresco’s te zien van de negen stichters. In de kerk is een balkon van de loge van de prinses. Vandaar kon zij de dienst volgen, zo toch gescheiden van de mannelijke kerkgangers. Een heel vriendelijke mevrouw gidst ons persoonlijk door deze kerk. Er staat nóg een kerk op het terrein die we ook bekijken en in een van de gebouwen is een museum van de drukkunst gevestigd.

Hoewel het een compact geheel is, zijn we toch wel moe en gaan eten in het restaurant naast ons hotel. Lokale gerechten, heerlijk, maar men kijkt niet op een calorietje. Kippensoep, stoofpot met polenta, kip met champignons en salade. Heerlijk! We doen nog een boodschap en het opstellen van het verslag is een manier om “uit te buiken”. Dit was een van de dagen dat het fietsen, de natuur en de cultuur helemaal in balans waren!

Het was een prima dag vandaag. Eigenlijk wilde ik ’s middags een dutje doen, maar ik ben blij dat we toch naar de toren en ruïne zijn gaan kijken. Het was ook leuk om tijdens het fietsen de Karpaten steeds dichterbij te zien komen. Dat wordt morgen weer hard werken.