8 mei (Suwalki - Leipalingis 85 km)

Na een behoorlijke nacht moeten we beneden nog even wachten voor het ontbijt; speciaal voor ons klaargemaakt. Aan roerei zijn we inmiddels gewend, warme worstjes hoeven voor ons nog niet. Het is al heel zonnig als we vertrekken en vanmiddag gaat het warm worden. De constante is de Noordenwind. Via het voetgangersdomein krijgen we aansluiting op weg 653 die we 29 km voortzetten naar Sejny. We rijden daarbij een stuk door een nationaal park, zoals er in Polen vele zijn. Opnieuw golvend terrein, afwis-seling van bossen, meertjes en velden, met af en toe een dorpje, met telkens weer ooievaarsnesten. Het enige dat afwijkt is dat we bijna 29 km gebruik kunnen maken van een prima, vrij liggend fietspad, het beste dat we in Polen hebben meegemaakt! In Sejny is het tijd voor een eerste koffie bij het Orlen tankstation. In de plaats kopen we nog twee koffiekoeken als tussendoortje.

Een paar km verder gaan we over op de DK16; vlak voor we bij de grens komen drinken we nog een koffie van de laatste losse zloty’s en een paar km verder rijden we, met alleen een stop voor een foto bij het landbord, Litouwen binnen. Omdat we nu naar het Noordoosten rijden naar Lazdijai, vraagt de wind veel energie. In deze plaats worden we via de fietsroute de verkeerde kant op gestuurd. De plaats heeft ook weinig centrum, laat staan centrumvoorzieningen . Met een kleine omweg komen we bij wéér een tank-station, waar we lunchen op het terras. Naast ons zit een groep Duitse bejaarden uit Weimar, die met een bus onderweg is door Polen en Litouwen. Onze fietsen met bagage bieden altijd een opening voor een gesprek.

We buigen nu af naar het Zuidoosten, omdat we morgen in Zuid Litouwen ook wat willen bekijken. Met de wind deels in de rug gaat dit écht veel makkelijker. Qua landschap is het hier niet zoveel anders dan in Polen, alleen valt het op dat hier nog veel ongeverfde houten huizen staan, het lijken wel schuren, die in totaal nogal grauw overkomen: het hout dat bruingrijs geworden is en vaak een zinken of eterniet golfplaten daken met een vergelijkbare kleur.  In Veisiejai  pauzeren we nog even; eten een rijstpuddinkje uit de plaatselijke supermarkt. Hier zie je geen skleps meer! Na nog een tiental warme  km’s op en af bereiken we Leipalingis.

Ik had hier één overnachtingsplaats getraceerd, waar we vrij vlot naar toerijden. Het meisje dat ons te woord staat, moet even vragen of er een kamer vrij is, gaat vervolgens de kamer in orde brengen, terwijl wij aan de koffie zitten. Hoewel hier ook een restaurant is, is er geen mogelijkheid voor een avondmaaltijd of ontbijt. Het blijkt dat men alle menskracht nodig heeft om een maaltijd voor te bereiden voor een begrafenis morgen.

De kamer is prima. We douchen en rijden terug naar de hoofdweg, waar toch geen restaurant blijkt te zitten en kopen daarna in de supermarkt eten om zelf onze maaltijd te maken. Met een salade en wat noedels kun je je ook een keer redden.

We hebben weer een goede fietsdag achter de rug; het viel me mee na de grote afstand van gisteren, hoewel ik op het laatst de heuvels wel gezien had. We hebben in Polen behoorlijk veel goede wegen gehad en de Poolse chauffeurs gedragen zich stukken beter dan de Nederlandse; ze geven ons volop de ruimte en bij zebrapaden wordt meteen gestopt, ook als wij met de fiets over willen steken.

De grensovergang stelt hier niets meer voor, maar ik vind het toch leuk om nu te bedenken dat we in Litouwen zijn. Het grappige is dat ook de tijd ineens een uur vooruitging, vanwege de andere tijdzône.