zondag 2 juni (Braşov - Sibiu, per trein)

2 juni 2019 - Sibiu, Roemenië

We slapen een uurtje langer en nemen de tijd voor ons ontbijt. Zarafu, de man uit Boekarest, blijkt hier een gesprek over zijn masterscriptie te hebben. We praten nog even en nemen afscheid. We laten de bagage in het hostel als we bij het station kaartjes gaan halen. Onze planning is namelijk omgegooid: het ziet er nl. naar uit dat de Transfăgărăşan (een van de mooiste wegen van Europa door de Karpaten) die we overmorgen willen rijden, nog tot eind juni gesloten is. Dan komt een westelijker gelegen doorsteek in aanmerking , vanuit Sibiu. Die stad stond eigenlijk niet op ons programma, maar nu we tóch de kans hebben… De eerste trein vertrekt pas tegen enen; we gebruiken de ochtend voor museumbezoek in Braşov.

Op de hoek van het Piata Sfatului, ligt het museum van de stedelijke beschavingen. Het is gevestigd in een oud handelshuis. Braşov is in het verleden een belangrijk knooppunt geweest op verschillende handelsroutes vanuit Duitsland en Constantinopel. Allerlei producten, zoals textiel en tapijten wisselden hier van eigenaar. Het museum documenteert dat, in de vorm van weegwerktuigen, diverse verpakkingen, zoals hutkoffers en dekenkisten. Er zijn ook kamers die tonen hoe de eigenaren van dit huis hier leefden. Daarna is het tijd voor koffie. Vervolgens gaan we naar het vroegere stadhuis, waar vooral de militaire historie belicht wordt. Jammer dat het meest recente deel over de stakingen van arbeiders in 1987 tegen het Roemeense regime, alleen in het Roemeens beschreven worden. Mij is destijds ontgaan hoe erg de Roemenen in deze jaren honger geleden hebben (door de enorme bezuinigingen om de schulden t.g.v. de bouw van het parlementsgebouw terug te betalen).

Op het plein staan een paar harmonieën; er is veel bekijks. We bezoeken ook nog de gang naast de synagoge die naar een kerk leidt waar juist een dienst gehouden wordt. Dan halen we onze spullen op in het hostel, eten er nog wat en rijden naar het station. De trein doet bijna drie uur over de 150 km. Het geeft ons de tijd om van de omgeving (de Karpaten in het zuiden en soms de vlakte, soms een breed dal in het noorden) te genieten en een beetje te slapen. Als we Sibiu (of Hermannstadt in het Saksisch) bereiken, rijden we meteen door naar het Brukenthalmuseum. De gouverneur van Transsylvanië, Baron von Brukenthal heeft hier een paleis gebouwd, waarin hij bijna 1100 schilderijen verzamelde (o.a. Vlaamse en Hollandse meesters zoals Breughel en Frans Hals, maar ook van de belangrijkste Roemeense schilders).

Tegen de tijd dat wij verzadigd zijn, stortregent het zó hard dat we nog maar blijven schuilen. Bij ons eerste hostel heeft men geen tweepersoonskamers, bij het tweede staan we nét achter een Nederlandse vader en zoon die de laatste kamer voor ons wegkapen. Bij het derde vangen we ook bot, dan maar naar pension Ela. Een prima stek! Douchen, omkleden, de ontknoping van de Giro en dan gaan we in de buurt eten bij een Italiaan. Pizza met gegrilde groenten is een aanrader.

Terug in het pension, wil ik op de binnenplaats mijn verslag gaan schrijven, maar ik raak er in gesprek met een vrouw van in de 80 die in de jaren 70 vanuit Hermannstadt vertrokken is naar Duitsland. Zij en haar dochter zijn even terug voor familiebezoek. We praten met name over de omstandigheden waarin de Duitssprekende, Saksische mensen onder Ceausescu verkeerden. Deze mensen hebben in hun leven  immense omwentelingen meegemaakt. Van dit soort gesprekken met de plaatselijke bevolking, was deze vakantie nog niet zoveel gekomen.

Als ik mijn verlag afsluit, ligt Eugenie al te slapen. Haar indrukken krijgen jullie morgen!

Ik was gisteravond inderdaad erg moe en ben gewoon in slaap gevallen. Het was een heel ontspannende dag, de musea ’s ochtends waren leuk. De treinreis ging ook heel soepel. De Karpaten zijn ook hier echt heel mooi. We gingen meteen naar het Brukenthalmuseum, omdat dat museum vandaag en morgen gesloten is. Alles bij elkaar was het een leuke, maar toch ook vermoeiende dag.

Foto’s

4 Reacties

  1. Joke:
    3 juni 2019
    De vermoeidheid slaat toe. Het is ook een hele onderneming , het is niet alleen fietsen, maar ook het sjouwen met de fiets , als jullie met de trein verder rijden. Het zoeken naar een slaapplaats. Lopend om iets te bekijken enz. Jullie staan altijd aan. Maar de verslagen zijn heel leuk om te lezen.
  2. Dries:
    3 juni 2019
    Prachtig verslag Wim. Zo mooi beeldend en door jou inlevend beschreven.
    Verstandig Eugenie om je rust te nemen van tijd tot tijd. Het zijn me afstanden zeg
  3. Jolanda:
    3 juni 2019
    Wat een onderneming zeg maar wel mooi gr mooi verslag petje af
  4. Anita Baart:
    3 juni 2019
    Die treinreis lijkt mij ook zo mooi....