16 april (Passau – Linz, 83 km)

Een prima nacht; de kinderen in de naburige kamers hebben zich niet meer laten horen. Als we rond 8:00 u gaan ontbijten, blijkt dat we niet de enigen zijn die zo vroeg opstaan. Een half uurtje later lopen we of rijden héél voorzichtig de 22% helling weer af. Het is nog fris, maar het blijft gelukkig droog. We rijden langs de noordoever van de Donau, het fietspad ligt voor een groot deel direct naast de weg, omdat het dal hier smal is. Na ruim 30 km drinken we koffie bij een gasthaus, waar de familie paasbest bijeen was. De Donauroute werkt wel prijsopdrijvend! Iets verder rijden we de brug bij Niederranna over de Donau  over. We vertrouwen er niet op dat de fietspontjes al varen. Later blijkt dat mee te vallen. Als je zo op de brug rijdt, dwars op de wind, blijkt pas hoe sterk die is en hoeveel geluk we nog steeds hebben met de rugwind.

De weg op de zuidoever is vandaag ook rustig en hoewel er hoog wort opgegeven over de schoonheid van de Donau, die na Schlögen een omweg maakt door een smal dal, kiezen we voor de kortste weg. De weg klimt vier km het Donaudal uit en we volgen een klein riviertje stroomopwaarts. De zon komt er af en toe door. Na een prettige afdaling lunchen we in een bushokje in Hartkirchen, daarna nemen we weer het fietspad langs de oever van de Donau. Inmiddels is het dal weer breed. Na de stuwdam bij Wilhering nemen we de gewone weg, omdat we een paar km verder de route richting Leonding en Berg willen nemen. Dat leek ons gisteren de kortste route naar de jeugdherberg. Dan zie je natuurlijk niet dat er weer behoorlijk geklommen moet worden. Via Maps.me worden we naar de herberg geleid, die we gisteren al gereserveerd hebben.

Om 14:00 u zijn we er. De receptie opent pas om 16:00 u dus we droppen onze tassen achter een soort kamerscherm en dalen op de fiets het centrum in. Eerst bekijken we de Mariadom, de grootste domkerk van Oostenrijk, daarna rijden we op goed geluk het centrum door, zien de VVV, waar we een plattegrond halen en eten een kop vissoep bij een Grieks restaurant. Linz gaat er prat op het grootste “zaal”-plein van Europa te hebben, de Hauptplatz. Die maakt door de koude harde wind en de rust van eerste Paasdag een desolate indruk. We maken nog een foto op de mooie binnenplaats van het Landhaus en dan besluiten we maar terug te klimmen naar de jeugdherberg, die naast het voetbalstadion ligt.

Om 16:00 u is er nog niemand bij de receptie. Een kwartiertje later blijkt dat, omdat de herberg helemaal volgeboekt zit (met een paar honderd tafeltennissers) , men niet op bezoek rekende. We krijgen een prima kamer, die normaal voor gehandicapten gebruikt wordt. Na een douche en wat rusten, kunnen we mee-eten. Stipt om 18:00 u zijn we op een paar officials van het toernooi na, de enigen. Ze zijn keurig in zwart pak, met een kaartje “ordner”, dan moet je toch wel belangrijk zijn, iedereen wil bijvoorbeeld zijn eigen zoutvaatje. Van alle maaltijden van afgelopen week wordt dit de minste: een beetje frites en stukken frikandel, een klein beetje groene sla, een appelcakeje en een banaan na. Niet genoeg en niet genoeg variatie. Daarna schrijf ik het eerste deel van mijn verslag.

In een cafeetje in de buurt gaan we nog even koffie drinken, zo te ruiken, wordt hier nog gerookt. Ik merk het ’s avonds nog.

We hebben vandaag weer lekker gefietst. Het was goed om tussendoor van de route af te wijken, ook al moesten we toen klimmen, want de hele dag langs de Donau is wel een beetje saai. Het was ook leuk om een paar kanovaarders en een schip te zien.

Linz is normaal een drukke stad, maar omdat het eerste Paasdag was, was alles dicht en omdat het koud was, was er niet veel volk in de stad.