14 mei (Bitola – Edessa, 95 km)

Om 6:30 u op na een goede nacht. Vanwege de afstand en de warmte willen we vroeg vertrekken. We maken ons ontbijt en praten nog even met Roberta die ook vroeg vertrekt. Onze fietsen kan ik maar nét uit de garage krijgen, omdat de motoren van twee gasten in het hostel ze blokkeren. Binnen een uur zijn we op weg. Het is al zonnig, maar nog prettig fris. We rijden door de winkelstraat en het park dat we al van gisteren kennen. Zo komen we direct op de E65. Dat klinkt groots, maar is nu een zéér rustige tweebaansweg. Om 8:30 u staan we al bij de grens naar Griekenland. Opnieuw een vriendelijke bejegening.

Als ik navraag adviseert men ons eigenlijk de nieuwe autobaan te nemen (gewoon doen!) , maar na één km kom ik er achter dat die helemaal niet zo geschikt is qua richting en dus rijden we terug naar Niki, houden de volgende km ’s de oude E65 aan en snijden dan af naar Ag. Athanasios, waar we weer op de E65 komen. Daar willen we nog koffie drinken bij een soort afhaal-Italiaan. Mevrouw kan ons alleen een opgeklopte Nescafé serveren, die prima smaakt. Na jaren in Canada heeft ze zich hier gevestigd: hard werken met weinig beloning, Griekenland anno 2017.

Tot nu toe rijden we over een bijna vlakke weg met in de verte de besneeuwde bergen die de scheiding met Albanië vormen. De weg gaat flink stijgen, zo’n 600 meter terwijl de temperatuur de 30°C. al gepasseerd is. Het is afwisselend minstens 10% en dan weer bijna vlak, waardoor je toch kunt herstellen. Na Kella volgt een lastige afdaling over soms slecht wegdek, met heel steile gedeelten. In de afdaling kun je twee meren zien liggen. Aan de oever van het tweede ligt Arnissa, waar we na 70 km stoppen voor onze lunch! We schuiven aan bij een paar mensen die voor het tankstation zitten. Een Belg uit Genk die er op bezoek is, tolkt nog even voor ons. Daarna gaan we iets verder een échte espresso en cappuccino drinken.

We vertrekken langs de oever van het meer en pakken iets verder de E65 weer op die ons vanaf nu, grotendeels dalend, naar Edessa voert. De drie hotels / hostels die ik gevonden had, zitten vol (veel bruiloften?!?!); in het centrum vinden we Hotel Elena, vriendelijke ontvangst in dit sobere hotel. We douchen en gaan dan het stadje in, op zoek naar attractie nr. 1: de watervallen. Door de plaats stromen namelijk een paar riviertjes en het stadje is aan de oostzijde op een klif gebouwd, waar het water zich vanaf stort. Er zijn allerlei trapjes omheen gebouwd, zodat iedereen de beste plek kan bepalen om de waterval (en vaak ook haar- of zichzelf) te fotograferen. Leve de selfie! De middenstand lift mee op deze waterval, met stalletjes, een bloemenmarkt en veel terrassen. Ik vind met name het uitzicht op de landerijen in de vlakte beneden Edessa mooi.

Als we trek krijgen, eten we nog ergens een sandwich, waar  je de samenstelling van kunt kiezen. Ik hoop tevergeefs om het teeveetje op onze kamer nog wat van de Giro te zien, we drinken nog een espresso bij ons in de straat voor we bij een Italiaans restaurant bij de buren gnocchi en een prima salade gaan eten. Ik maak nu het verslag af op een terrasje en kijken we naar  de scooters, de balkonnetjes en iedereen die geniet van het minder worden van de warmte.

We hebben weer heerlijk gefietst vandaag. Het is wel bijzonder om Griekenland in te fietsen. Het eerste stuk in Griekenland waren er veel kale bergen, later meer begroeid en na een stevige klim zaten we ineens midden tussen de olijfboomgaarden. In de bergen hebben we nog drie kudden schapen gezien. Bij de laatste kudden liepen vier hele grote honden die achter Wim aangingen, dat was niet echt prettig. Toen ik er langs kwam, had de herder ze gelukkig al weer rustig gekregen.