13 mei (Prilep – Bitola, 44 km)

13 mei 2017 - Bitola, Macedonië

In ons hotel buiten het centrum hadden we een rustige nacht. We moeten even zoeken waar het ontbijt wordt geserveerd, iemand wijst ons de weg via de buitentrap naar een grote zaal op de eerste verdieping. Een vrouw zit ons al op te wachten, naar later blijkt degene van het broodwinkeltje iets verderop. Voor we ook maar iets kunnen vragen of zeggen, wordt er al een omelet voor ons gebak-ken. Met vers brood en thee een simpel, maar zeer voedzaam ontbijt. We realiseren ons dat dit soort hotels in een patstelling zitten, alles ademt verval, maar er is geen omzet om investeringen te doen.

Iets na achten rijden we, nu al in de zon, Prilep uit via de oude weg 106, parallel aan de M5 naar Bitola. Halverwege onderbroken door een koffiestop bij een tank-station. Grotendeels zéér goed asfalt, maar ook kilometers kasseitjes, met één constante, een sterke westenwind schuin tegen. Vanwege de warmte zijn we blij dat we vandaag een korte etappe hebben. Bitola is de moeite waard om er een middag te zijn. Om 11:30 u zitten we er al op een terrasje tegenover de klokken-toren, hét centrum van de stad. Daar overleggen we waar we overnachten: het wordt Goldy Hostel, een paar straatjes verder. De ontvangst is allerhartelijkst. De receptie is een soort huiskamer, waar we de beheerder, Zlatko, en Roberta uit Schotland aantreffen, later komt er nog een meisje uit Amsterdam bij dat in Oslo woont. De openingsvraag is: “Hoe vond je Skopje?” We zijn het eens over het groteske, kunstmatige karakter, maar horen nu meer over de achtergronden van de verspilling van publiek geld in prestige projecten, een aan politieke partijen gelieerde bouwmaffia, a la Berlusconi.

We mogen wat van de verse aardbeien , heerlijk op brood! Daarna lopen we door de heel drukke winkelboulevard en het park naar het opgravingsgebied Heraclea. In de lijn van wat we gisteren in Stobi zagen, maar hier waren beroemdere hoofdrolspelers, Philippus, vader van Alexander de Grote werd hier geboren. Als we teruglopen naar het centrum, wippen we ook nog even binnen bij het Nationaal museum, van oerknal tot 1945, met een speciale vleugel gewijd aan Kemal Atatürk, stichter van het moderne Turkije. Het gebouw op zich is ook een historisch monument, de plek waar Atatürk zijn militaire scholing kreeg. Wij vallen op tussen de veelal Turkse bezoekers, omdat we niet alles fotograferen.

Terug in het hostel zijn we zo moe dat we een uurtje gaan slapen. We lopen daarna even door de bazaar, waar men al aan het sluiten is voor het weekend. We eten op het terras in de hoofdstraat, kijkend naar de voorbij lopende mensen. Gesmolten kaas, de specialiteit van de streek, en een vegetarische spaghetti. Prima! Na een halve dag voelen we ons hier al thuis.

Ik was blij dat we vandaag niet zo ver hoefden te fietsen want blijkbaar was ik nog moe van gisteren en de wind en de warmte maakten het toch vermoeiend vandaag. Gisteren zagen we een paar ezels los rond lopen bij het klooster, vandaag zagen we een schildpad langs de weg wandelen en we zien regel-matig gifgroene hagedissen de weg overschieten.

Foto’s