10 juni (Stockholm – Nyköping, 117 km)

Vanochtend horen we de wekker niet, maar worden 10 minuten later spontaan wakker. We pakken onze laatste spullen in, waarbij Eugenie iets te voortvarend is. Ik ben namelijk mijn horloge kwijt, we zoeken alles af en uiteindelijk blijkt het in mijn lange broek te zitten in Eugenie’ s tas! Ik haal de fietsen een laatste keer uit de parkeergarage en klokslag acht uur gaan we op weg. Een laatste keer door de lange winkelstraat, die nu heel rustig is, naar Gamlastan. We volgen de route die ik gisteravond nog op een fietsroutekaart heb ingetekend. Hier mag  je immers niet op de autobaan, maar gelukkig zijn er voldoende parallelle fietsroutes. Na zo’n 20 km hebben we de grootste drukte wel gehad.

Nadat we door Tumba gekomen zijn (even een koffie bij een tankstation), gaat het over kleinere wegen, op en af, soms door bossen, ook een lange tijd door een lang en breed dal naar het uiterste puntje van een schiereiland. Om 12:00 u (na 50 km) zien we daar net de veerboot wegvaren naar de overkant van de Jarnafjärden. We gebruiken de tijd om te lunchen. Als de veerboot terug komt moeten we nog een tijdje wachten, omdat hij maar twee keer per uur op en neer vaart. We zitten dan al op het schip, het is prachtig weer en we kijken naar de zwanen die er drijven en rondvliegen. Inmiddels wordt het warm, meer dan 30°C. De veerboot zet ons af op het eiland Mörko, met een zelfde soort landschap, en met dezelfde uitdaging als de rest van de dag. De wind staat namelijk schuin of pal tegen! Aan de andere kant van het eiland komen we via een brug weer op het vasteland. Bij Vagnhärad komen we weer in de buurt van de E4. We drinken er een cola en overleggen wat verder te doen. Optie één is een hotel 18 km verder op een plek waar verder niets te doen is. Optie 2 is hier de trein te pakken naar Nyköping, een grotere plaats waar meer overnachtingsmogelijkheden zijn. We kiezen voor optie 2, rijden het perron op en hoeven maar even te wachten voor de trein komt.

Bij geen enkele deur staat een fietsvignet, dus ik klauter met fiets en bagage door de laatste deuropening naar boven als ik door Eugenie wordt teruggeroepen. De conducteur heeft haar en later ook mij, duidelijk gemaakt dat fietsen nergens in Zweden met de trein mee mogen! Het zou teveel risico zijn! Als we weer terug zijn op de hoofdweg kiezen we voor optie 3: proberen om door te fietsen tot Nyköping als het weer goed blijft, want er zijn inmiddels donkere wolken! Bij de jeugdherberg in N. heb ik al een optie genomen op een kamer.

Het blijft droog en het wordt weer warmer, de wind wordt zelfs wat krachtiger, maar heel rustig rijden we de 40 km naar N. Onderweg eten we nog brood met banaan, blijven regelmatig drinken en rond 5 uur komen we aan de rand van N. Maps.me leidt ons naar de jeugdherberg, we zijn telefonisch geïnstrueerd hoe we naar binnen kunnen, de sleutel in een envelop op de deur. Het is een allervriendelijkste herberg, waar één gezin zit en gezien de andere enveloppen nog meer gasten verwacht worden. We maken een soepje, douchen, en rusten wat uit van de lange vermoeiende tocht.

We eten bij een Mexicaans restaurant en fietsen daarna de plaats door die aan een riviertje ligt op de plek waar die in een fjord uitmondt. Het is er op deze zondagavond heel rustig. Als laatst bekijken we nog even het slot, dat naast onze herberg blijkt te liggen.

Het was weer prettig om te fietsen, zeker omdat het weer een erg mooie route was. Het was niet de bedoeling om zo’n lange route te fietsen, maar dat kwam zo uit. In eerste instantie was ik erg moe toen we hier aankwamen, maar na een dutje en douchen was ik toch weer vlug opgeknapt. We hadden vandaag wel een erg heuvelachtig parcours, we hadden vandaag de meeste hoogtemeters tot nu toe. Hopelijk heb ik morgen geen spierpijn.