Vrijdag 19 april Vidigueira - Évora, 58 km

We hebben een goede nacht, het is nog mistig als we opstaan. In onze hospedería staat om 7:30 u een redelijk ontbijt klaar. Over de kasseitjes door het centrum pakken we daarna de parallelweg aan de IP 2 weer op. Het is de oude weg die nauwelijks onderhouden wordt, uitkijken voor de gaten dus. Misschien komt de vermoeidheid van de afgelopen dagen er uit, we hebben ‘pap’ in de benen, het gaat dus rustig. Al in Portel (na 15 km) drinken we koffie bij een tankstation. Opnieuw over kasseitjes, rijden we dit plaatsje door, aan de noordkant weer de parallelweg, die nu wat beter is.

Ineens gaat het asfalt over in kasseien, kilometers lang tot São Manços, een volgende koffie bij een cafeetje. Om de kasseien te vermijden, rijden we hier over een veldweg noordwestwaarts. De heuvels van een uur geleden zijn we voorbij, hier weer een glooiend landschap met boerderijen en bruine koeien. Wat verder is men bezig om een nieuwe olijfboomgaard aan te planten. Het is inmiddels zonnig en ca. 25°C. De loomheid van vanochtend is inmiddels verdwenen. Na tien km veldweg bereiken we de IP 2 weer, waar we nu wél over de vluchtstrook mogen rijden.

Rond 12:30 u bereiken we Évora, nog wat rondwegen en dan klimmen we over opnieuw kasseitjes het centrum in. Als we in de straat van ons hostel lopen, roept er iemand vanaf het terras waar we passeren: “lekkere soep”. Inderdaad, wij hebben ook wel zin in soep, dus we schuiven aan voor een bord soep. Daarna melden we ons bij onze jeugdherberg aan een leuk plein: Largo d’ Álvaro Velho. Bomen en op het plein terrasjes van koffiebarretjes. We kunnen onze fietsen al stallen en de tassen bergen tot we om half vier kunnen inchecken. We eten nog wat en lopen onder de middeleeuwse arcaden van onze straat naar de VVV op het centrale plein Praça de Giraldo. Met een plattegrond en diverse aanbevelingen wandelen we naar de Igreja de São Francisco, gebouwd uit sober graniet, het publiek komt vanwege de Capela dos Ossos ernaast. De monniken hier waren destijds nog wat assertiever, getuige de leus boven de deur: “wij beenderen die hier liggen, wachten op de uwe”.

In de kerk is boven een tijdelijke tentoonstelling ingericht, die wat minder somber is: honderden kerststallen uit 80 landen. Door het park en de groentenhal lopen we terug, we kunnen nu op onze kamer, douchen en rusten wat uit. Daarna doen we boodschappen en drinken wat op een terrasje. We voelen ons thuis in deze oude stad!

Het fietsen leek vanochtend voor geen meter te gaan, toch hadden we om half één bijna 60 km gefietst. Het was weer een mooie, afwisselende route en gelukkig wind in de rug.

Évora is een leuke stad. De straten in de binnenstad lopen rond. Er wordt veel dezelfde kleur geel gebuikt voor de versiering van gebouwen, wat een mooi geheel geeft. Overigens staan ook hier gebouwen leeg en is er veel achterstallig onderhoud. We zien gezellige pleinen en smalle straatjes. Er zijn wel toeristen, maar het is niet té toeristisch. Morgen gaan we de stad verder bekijken, want we blijven hier nog een dag.