4 mei (Gdansk – Paslek 60 km)

Na een goede nacht zijn we om 7:30 u al weer beneden om ons ontbijt te maken. Marcel blijkt geen beltegoed meer te hebben; ik help hem om een mail naar zijn Poolse vrienden te versturen. De nieuwe technologie is voor hem een heel avontuur; voor mij soms ook. Ruim op tijd rijden we naar het station. Het is nog fris vanwege de Noordenwind. De perrons worden ver-bouwd en het is even zoeken waar perron 1 ligt. Iets na negenen vertrekken we in een oud treintje richting Malbork. Om 9:45 u zijn we er. Als we de rivier de Nogat kruisen, zien we het enorme slot al liggen; vanuit het station rijden we iets terug en klokslag 10:00 u horen we bij de eersten die het kasteel binnengaan. We nemen eerst een koffie in het restaurant in de kelders, bekijken de wallen van buiten en gaan dan de slotpoort door. In de komende anderhalf uur krijgen we een indruk van dit immense kasteel, naar men zegt het grootste ter wereld.

Het is een kloosterkasteel gesticht door de Teutoonse ridders (Duitse orde), een religieuze en militaire orde. Beide aspecten komen ook nadrukkelijk in het slot terug, zowél het kloosterleven met kapellen, kerken, refter, als het militaire in het onneembare kasteel met verdedigingswallen, ophaalbruggen, valpoorten en kerkers. In het kasteel zijn ook een aantal detailtentoonstel-lingen ondergebracht die samenhangen met diverse ambachten zoals het maken van glas in lood. In de tweede wereldoorlog is het kasteel zwaar gehavend, maar inmiddels is het in zijn oude pracht hersteld.

We zijn blij dat we zo vroeg gekomen zijn; als we weggaan staan er lange rijen bij de kassa’s. In Malbork kopen we nog wat drinken en minipizza’s, voor we tegen twaalven aan onze fietstocht beginnen. Het wordt eerst 30 km ploeteren tegen de Noordenwind, die we soms schuin, soms helemaal tegen hebben. En dat op een drukke weg, waar het verkeer ons weinig ruimte laat en passerende vrachtwagens voor extra rukwinden zorgen. Een fiets met vier tassen is nu eenmaal zijwindgevoeliger. Bij Jeglownik eten we onze lunch bij een waterpoel vol met kikkers. In Elblag scoren we weer een koffie bij een tankstation. Van daaruit bel ik met het geplande over-nachtingsadres. Er is plaats.

Van Noordoost gaat de fietsrichting nu naar Zuidoost, wat rugwind betekent. Iets voorbij Elblag dreigen we op de autobaan terecht te komen, maar gelukkig vinden we snel de oude weg naar Paslek. Die is veel rustiger en het is fijn het laatste uurtje ontspannen te kunnen fietsen. Iets na vieren rijden we door de stadspoort het oude hart van Paslek in. De eigenaar van het appartement staat ons al op te wachten. Na de sobere hostels van de afgelopen dagen is dit een smaakvol en perfect verzorgd adres. Eigen achtertuin, zit- en slaapkamer en douche én gebruik van keuken. We douchen en gaan daarna meteen het stadje in.

Paslek is maar klein maar herbergt ook diverse oude gebouwen, kerk, gemeentehuis, ook hier een kasteel en twee stadspoorten. Veel is in de oorlog vernietigd en inmiddels herbouwd, soms met een woonblok uit de Stalin- (of Gomulka-) tijd er tegenover. De kerk is rond zessen goed bezet vanwege gebeden in de meimaand. Niet alleen aan dit kerkbezoek, maar ook aan een etalage vol met eerste communieartikelen zien we dat het katholieke geloof actief beleden wordt. Wij gaan iets verderop eten in een Pools restaurant. Kip en forel, bietensalade en frites. Terug in ons apparte-ment hebben we nog een hele avond om wat te bellen, het verslag te maken en te ontspannen. Wederom een heel diverse, maar prima dag!

Voor  zo’n treinreisje maak ik me toch altijd een beetje druk. We dachten wel dat we op het goede perron stonden, maar wisten het niet zeker. Het ging allemaal goed gelukkig.

Het gebied waar we door reden was erg vlak en er waren weer veel koolzaadvelden.

Ik was blij dat Wim voor deze optie gekozen had: op deze manier kwamen we goed uit Gdansk weg en waren we mooi op tijd bij het kasteel. Het kasteel Mariënburg (of Malbork) is  zeer de moeite waard!

Daarna was het weer hard werken vanwege de wind, maar de zon scheen lekker en het ging goed. Als je dan in zo’n grappig stadje als Paslek aankomt is dat harde werken weer vergeten. Al met al weer een fijne dag.