23 juni Nawoord

Na meer dan acht weken, met bijna 3400 fietskilometers (de kaart bij de reisblog telt ook de boot- en busreizen mee) en ca. 190 uur écht fietsen ligt onze vakantie al weer achter ons.

Bij een rondje Oostzee kun je niet om de geschiedenis van deze regio heen. Vooraf had ik daarvan een vaag idee. Elke dag deden we wel weer nieuwe indrukken en informatie op, maar drie bezoeken zijn voor mij daarbij speciaal:

1.       Het bezoek aan het kloosterkasteel van Marbork (4 mei). De monniken / ridders van de Duitse orde kerstenden de Baltische Staten, vestigden de Duitse invloed daar voor eeuwen, maakten de Hanze mogelijk, met voorspoed in de handel, maar ook horigheid voor de boerenbevolking. De Baltische bevolking is in al die eeuwen speelbal geweest van Duitsers, Zweden, Polen en Russen.

2.       Op zondag 6 mei bezochten we de Wolfsschans, het hoofdkwartier van Hitler. Het staat wat mij betreft symbool voor de enorme verschrikkingen van de concentratiekampen en de vernietigende oorlog aan het Oostfront, waarin de Polen, Litouwers, Letten en Esten veel  geleden hebben. Rusland liet door het Molotov-Ribbentroppact de Nazi’s eerst begaan, later leed de Russische bevolking er zélf enorm onder.

3.       Vrijdag 11 mei bezochten we het KGB-museum in Vilnius. Symbool voor de periode van deportaties van bewoners van de Baltische staten en de Russificatie van deze landen. Pas ná 1990 konden de Baltische staten zich van Rusland losmaken, maar het bepaalt nog steeds het spanningsveld in deze landen.

Nu zijn de Baltische Staten deel van de Europese Unie, qua prijsniveau doen Riga en Tallinn niet voor West-Europa onder, maar dat geldt niet voor lonen en pensioenen.

Sint Petersburg heeft ons overweldigd door zijn enorme omvang. Hier hadden we alleen al acht weken kunnen verblijven. Het speelde een belangrijke rol in de tijd van de tsaren, van de Russische revolutie en wij zagen dat alles voorbereid werd voor het WK-voetbal, dat nú gehouden wordt.

We hebben ook een indruk gekregen van Finland, Zweden en Denemarken. Wat we hier over de historie gezien hebben, nodigt uit om er over door de lezen.

Waren we van te voren bang dat het landschap soms saai zou zijn, elke dag hebben we genoten van de uitzichten over meren en baaien, over korenvelden en waren we soms blij met de beschutting van de bossen en bomenlanen zoals in Polen. We konden er ook zo van genieten, omdat we bijna altijd heel mooi weer gehad hebben. De uitdaging zat deze reis niet zozeer in steile hellingen of grote hoogtes, maar meer in het trotseren van tegenwind.

Al fietsend maak je gemakkelijker contact met mensen, en we hebben daar zonder uitzondering positieve ervaringen mee.

Rest nog de lezers van de blog te bedanken voor de positieve reacties. Jullie hebben ons aangespoord om elke dag een stukje te schrijven. Hartelijke dank daarvoor!

Hartelijke groet,

Eugenie en Wim