17 juni (Rome – Colle Isarco per trein)

17 juni 2017 - Roma, Italië

Na een warme nacht staan we op tijd op, hopen aan de overkant van de straat nog een Italiaans ontbijtje te krijgen, maar we zijn kennelijk bij de verkeerde bar. Dan maar voor eigen rekening een goed ontbijt. Iets na achten zijn we al op station Termini. Net als bij de kerk gisteren, zijn ook hier controles door militairen. Uiteindelijk wordt duidelijk waar onze trein vertrekt, een spoor wat verder van het kopstation. We zitten dicht bij onze fietsen, Eugenie hoopt een rijtje van drie stoelen te hebben om te kunnen liggen, maar al snel komt er een fietser bij. Een Italiaanse jongen, ingenieur en mountainbiker. Hij vertelt enthousiast over een monstertocht van 500 km in 40 uur aan een stuk! Hij had in het verleden een motor, is er zelfs op naar India geweest (reed de Pamir-highway!) , maar nu tot fietser bekeerd. We wisselen onze ervaringen uit; er komt ook nog een Amerikaans stel bij ons zitten, hij fiets graag, zij haalt er haar neus voor op. Is een elektrische fiets iets voor haar? Ook die ervaringen delen we.

Zo af en toe zien we nog wat van het heuvelland waar we doorheen rijden op weg naar Florence. Daar moeten we overstappen op een lokaal treintje dat stopt bij elke halte. In Prato moeten we wéér overstappen, maar daar hebben we zoveel tijd dat we koffie kunnen gaan drinken en wat kunnen eten. Het volgende traject loopt tot Bologna: weer overstappen, naar de trein die ons naar Verona zal brengen, ons geplande eindpunt voor vandaag. We maken hier al kennis met de conducteur die ons twee minuten voor vertrek aangeeft dat onze fietsen helemaal aan de andere kant van de trein moeten worden ingeladen! Dat lukt! In dat laatste traject realiseer ik dat deze trein doorrijdt naar Brenner (zoals de vorige keer dat we vanuit Rome terugkwamen) en dat het beter is om vandaag zo dicht mogelijk bij Brenner te komen, zodat we misschien morgen al Breda bereiken. Intensief gebruik van Bahn.de (dé treinrouteplanner voor Europa!) levert op dat we moeten proberen tot de voorlaatste halte, Colle Isarco, verder te rijden. Bij de conducteur kopen we de kaartjes voor het laatste stuk, omdat we dat niet aandurven in de tijd dat hij in Verona stilstaat. Weer zo ’n moment waarin binnen een kwartier het perspectief kantelt.

Om 20:38 u staan we in Colle Isarco, hoog in de bergen. Het is er winderig en fris. We rijden de dorpskern in en vinden meteen een pension, waar plaats is. Bij het restaurant er tegenover kunnen we nog juist wat eten voor de keuken gesloten wordt: macaroni, met een heel lekkere saus en een simpele salade, gebak toe. Toch nog een lekkere afsluiting van een vermoeiende dag. Na ons komen er nog drie stellen uit een van de Slavische landen, en die kunnen nog nét een pasta als de onze bestellen! Zij blij!

Ik vind zo’n dag reizen altijd een beetje spannend; of we wel op tijd zijn en of we voldoende tijd hebben om over te stappen enz. Het ging prima, tot Wim opeens bedacht dat we misschien wel verder  zouden kunnen komen vandaag. Hij heeft echt heel erg zijn best gedaan en van alles uitgezocht en tot nu toe ging dat prima. Nu maar hopen dat we morgen in Brenner verder kunnen en geen problemen krijgen met het reserveren van plaatsen.  Het is wel vermoeiend zo’n dag reizen.